Opis audycji ''LongPlay'' oraz pasm dziennych ''Jazz Do It!'' prowadzonych w okresie 24.04 - 15.05.2012 na antenie RadiaJAZZ.FM.
[more]
Archiwalnych audycji ''LongPlay'' wysłuchać można o dowolnej porze klikając na poniższe odnośniki:
AUDYCJE 18.10.2011 - 06.03.2012
AUDYCJE 20.03.2012 - do najnowszych
24.04.2012
* 22 kwietnia zakończyła się 6-ta edycja festiwalu: ''Ogólnopolskie Dni Artystyczne z Gitarą''. Koncertem finałowym tego wydarzenia jakie co roku odbywa się w Mosinie był wspaniały koncert Johna Portera i Anity Lipnickiej, a wśród wielu piosenek jakie usłyszeliśmy tego wieczora była właśnie ta, którą rozpoczęliśmy audycję: ''Everything Flows'' z płyty ''Nieprzyzwoite piosenki''. W pierwszej części trzeciego dnia festiwalu wystąpił natomiast wyśmienity gitarzysta klasyczny Michał Stanikowski. Weekend obfitował w wydarzenia muzyczne w Wielkopolsce. Festiwal w Mosinie to jedno, ale poza tym rownież w sobotę w klubie Blue Note w Poznaniu, mieliśmy okazję usłyszeć nowy kwartet Tomasa Stańki z Davidem Virellesem przy fortepianie w repertuarze dedykowanym twórczości Wisławy Szymborskiej. Koncert niezwykle klimatyczny, hipnotyzujący... powalający. David Virelles przy klawiszach, a sekcja rytmiczna to znani już z wcześniejszego projektu Stańki: Sławomir Kurkiewicz i Michał Miśkiewicz.
''VI Ogólnopolskie Dni Artystyczne'' w Mosinie rozpoczęły się wernisażem wystawy plakatów jazzowych z kolekcji Jerzego Reicha, następnie byliśmy w Klubie Festiwalowycm świadkami koncertu basisty Pawła Stachowiaka, po czym przenieśliśmy się do sali koncertowej Mosińskiego Ośrodka Kultury gdzie odbył się kolejny już koncert Tria Marka Napiórkowskiego ''KonKubiNap'', jakiego miałem przyjemność być świadkiem w tym roku. Po koncercie miało miejsce godzinne spotkanie z Muzykami oraz Dionizym Piątkowskim i klubowe jam session. Drugiego dnia Festiwalu wystąpili w Mosinie Nawiasemówiąc i Poluzjanci, a ja ten dzień spędziłem w Poznaniu na wspomnianym wieczornym koncercie Tomasza Stańki. Niedziela to finałowy koncert w Mosinie gitarzysty klasycznego Michała Stanikowskiego i duetu John Porter & Anita Lipnicka. No... działo się w ten weekend wiele.
Dodam jeszcze, iż zarówno koncert Tomasza Stańki w Poznaniu jak i festiwal w Mosinie patronowało RadioJAZZ.FM, a patronem Mosińskiego Festiwalu był również miesięcznik JazzPRESS, którego specjalne festiwalowe wydanie w formie drukowanej dostępne było w obiektach festiwalowych ''VI Ogólnopolskich Dni Artystycznych z Gitarą''. Duże gazetowe wydanie, tym razem prawdziwie pachnące drukiem.
* W ubiegłym tygodniu miałem dla Słuchaczy zaproszoszenia na te wszystkie koncerty, które można było wygrać w czasie trwania audycji, oraz podczas pasma dziennego w ostatni piątek przed tą audycją -20 kwietnia. Tego dnia nie miałem zaproszeń na koncerty -była natomiast do wygrania płyta Christopha Titza: ''Here & Now'' (2012), która ukazała się 1 marca.
* W kolejnej części programu wysłuchaliśmy strony drugiej longplaya: ''Cavatina'' Johna Williamsa. To była duża dawka klasycznej gitary w RadioJAZZ.FM.
* Dzień przed audycją ukazała się płyta: ''Indigo Kid'', była więc okazja do radiowej premiery tego albumu. Projekt Indigo Kid tworzą muzycy związani obecnie z firmą Babel Label: młody gitarzysta Dan Messore, ceniony brytyjski saksofonista tenorowy Iain Ballamy będący też producentem debiutanckiego albumu pod tym szyldem, oraz sekcja rytmiczna złożona z basisty z zespołu Billa Bruforda- Tima Harrisa oraz kolegi Dana Messore jeszcze z okresu studiów (obaj ukończyli Uniwersytet w Cardiff) -perkusisty Gethina Jonesa.
utwory:
Anita Lipnicka & JOHN PORTER Everything Flows
Christoph TITZ Lenz
John WILLIAMS Woodstock
John WILLIAMS Good Morning Freedom
John WILLIAMS Nuages
John WILLIAMS Sarabande
John WILLIAMS New Sun Rising (House Of The Rising Sun)
INDIGO KID First Light
INDIGO KID The Man In Love
INDIGO KID Bioluminescence
27.04.2012 Pasmo dzienne: ''Jazz Do It!'' 11:00-14:00
11:30 – premiera płytowa: ''INDIGO KID''
12:00 – kartka z kalendarza (1): Opalińska & Whates, Gordon Haskell
12:30 – informator koncertowy
13:00 - czytelnia: Patrick Shannon: ''Whitney Houston. Zawsze będziemy Cię kochać''
13:10 - Jazzowe Spotkanie -Mosina 20.04.2012(1)
13:30 – kartka z kalendarza (2)
oraz muzyka wykonawców:
Curtis Salgado, Cristoph Titz, Hans Kwakkernaat, Jan Ptaszyn Wróblewski, Jarek Śmietana, Georg Ruby Village Zone, Reinhold Schwarzwald, Don Grolnick, Elin Furubotn, Marek Napiórkowski Trio, Tomasz Stańko Quintet, Anita Lipnicka & John Porter, Robert Kubiszyn, SBB, Leszek Cichoński, Sean Taylor, Haryo Sedhono Group
04.05.2012 Pasmo dzienne: ''Jazz Do It!'' 11:00-14:00
12:00 – kartka z kalendarza (1): Manfred Junger - German Kleiber
12:30 – informator koncertowy: Ray Charles
13:30 – kartka z kalendarza (2)
muzyka:
Jimi Hendrix, Leszek Cichoński, Curtis Salgado, SBB, Filipowicz Quintet, Christoph Titz, Don Grolnick, Jarek Śmietana Trio, Muariolanza, Kenny Garrett, Haryo Sedhono Group, Ikiz, Alexandra Lehmler, Grażyna Auguścik & Paulinho Garcia, Jarek Śmietana & Wojtek Karolak Band, Anita Lipnicka & John Porter, Andrzej Olejniczak Quartet, Jan Ptaszyn Wróblewski, String Connection, Deep Schrott, Elin Furubotn
08.05.2012
* Audycję rozpocząłem nagraniem Jarka Śmietany i Piotra Barona z całkiem nowej edycji płyty ''Sounds Colors'' wydanej kilka tygodni temu. Jarek Śmietana -nie bez powodu. rozpoczął nasz program, bowiem w najbliższy piątek (11 maja) w Poznaniu wystąpić miał po raz kolejny w klubie Blue Note. Tym razem wraz z Billem Nealem, Marcinem Lamchem i Adamem Czerwińskim, a ja miałem dla Słuchaczy wejściówki na ten koncert i od ich rozdania rozpocząłem audycję.
* Aż do końca audycji przenieśliśmy się do podpoznańskiej Mosiny, gdzie pod patronatem RadiaJAZZ.FM oraz miesięcznika JazzPRESS odbyły się ''VI Ogólnopolskie Dni Artystyczne z Gitarą''. Pierwszego dnia festiwalu w piątek 20 kwietnia po koncercie Tria Marka Napiórkowskiego odbyło się w klubie festiwalowym spotkanie z Muzykami: Markiem Napiórkowskim, Robertem Kubiszynem i Cezarym Konradem oraz z Dionizym Piątkowskim. Wysłuchaliśmy fragmentów dyskusji dotyczącej wielu poruszanych aspektów związanych z muzyką jazzową, ilustowanych muzyką zaproszonych gości. Na antenie radiowej pojawili się: Marek Napiórkowski, Cezary Konrad, Robert Kubiszyn i Dionizy Piątkowski. Nagranie zrealizowała Marta Górska.
utwory:
Jarek ŚMIETANA Try To Make It Better
Marek NAPIÓRKOWSKI Trio Giant Steps
Robert KUBISZYN Son Of The Sun
Marek NAPIÓRKOWSKI The Long And Winding Road
Marek NAPIÓRKOWSKI Trio Allan
11.05.2012 Pasmo dzienne: ''Jazz Do It!'' 11:00-14:00
11:30 – premiera płytowa: Takeshi Asai & Catherine Schneider: ''A Tale Of Three Cities''
12:00 – kartka z kalendarza (1): Eric Burdon, Bob Marley
12:30 – informator koncertowy: Jarek Śmietana & Wojtek Karolak Band
13:00 - Jazzowe Spotkanie -Mosina 20.04.2012(2)
13:30 – kartka z kalendarza (2): Jimi Hendrix Experience
muzyka:
John Lee Hooker, Randy Newman, Keb' Mo', Eric Bibb, Kirk Whalum, Nancy Veira, Mounira Mitchala, Simphiwe Dana, Kate McGarry, Marek Napiórkowski, New Bone, Jazzpospolita, The Clarke / Duke Project, Matt Wilsons - Arts & Crafts
15.05.2012
* Audycję rozpoczęliśmy nagraniem z jednej z trzech płyt Jarka Śmietany jakie ukazały się niedawno w ramach wznowień albumów sprzed lat, w nowych zremasterowanych edycjach. To było nagranie kończące płytę ''Flowers In Mind'' pierwotnie wydaną w 1994 roku i dotychczas bardzo trudno dostępną na naszym rynku. W tym roku ukazały się wznowienia trzech tytułów Gitarzysty: ''Sounds Colors'', ''Talking Guitar'' i właśnie płyty której słuchaliśmy: ''Flowers In Mind'' nagranej w trio wraz z Andrzejem Cudzichem i Idrisem Muhammadem.
Jarek Śmietana wystąpił w Poznaniu w ostatni piątek przed tą audycją w klubie Blue Note (artysta spędził w Poznaniu cały weekend aż do niedzieli). A wystąpił w klubie Blue Note wraz z Billem Neal, Marcinem Lamchem i Adamem Czerwińskim. To ostatnie już tygodnie koncertów tej konfiguracji składu, kiedy to program koncertów składa się w większości ze standardów rockowych i rhythm and bluesowych. We wrześniu Bill Neal -wokalista i saksofonista, który pojawił się na ostatniej płycie Jarka Śmietany i Wojtka Karolaka: ''I Love The Blues'' (2011) wylatuje do swej ojczyzny -Australii. Podczas ostatniego roku wspólnych koncertów z Billem, wszystkie występy były rejestrowane z myślą o płycie jaka ukazać ma się już wkrótce. Jarek Śmietana podczas jego pobytu w Poznaniu zapewniał mnie iż płyta ukazać ma się już na przełomie maja i czerwca, a Słuchacze RadiaJAZZ.FM będą pierwszymi jacy usłyszą muzykę z tego krążka. Na płycie znajdą się utwory z różnych koncertów, z przeważającą częścią nagrań dokonanych we wrocławskim Imparcie, a repertuar smakowity; m.in. słynny: ''The House Of The Rising Sun'' i ''I'm Crying'' z repertuaru legendarnych The Animals, ''Don't Bring Me Down'', przecudny w wykonaniu Jarka: ''Albatross'' Petera Greena i Fleetwood Mac, oraz kompozycja Billa Neal: ''I Believe'', która ma szansę stać się doprawdy wielkim przebojem. Jarek Śmietana ponownie wystąpi w Poznaniu 26 sierpnia w ramach Polskiej Akademii Gitary.
* Podczas audycji miał miejsce konkurs dla Słuchaczy podczas którego wygrać można było wejściówki na koncert w poznańskim klubie Blue Note w sobotę 19 maja: New Bone. Trzecia płyta formacji Tomasza Kudyka New Bone (''Destined'', 2012) ukazała się kilka tygodni temu przed programem. Płyta ukazała się pod patronatem RadiaJAZZ.FM oraz miesięcznika JazzPRESS. Posłuchaliśmy 9-minutowego nagrania otwierajcego album: ''Destined'': ''We'll See''.
* W kolejnej części programu -tytułowy longplay -płyta Stanleya Clarke i George'a Duke'a zatytułowana : ''The Clarke / Duke Project'' z roku 1981, a więc dawka soczystego funku z przełomu lat 70-tych i 80-tych.
* W ostatniej części programu fenomenalna płyta Kirka Whaluma: ''Romance Language'' (2012), czyli kolejna po nowej płycie Kenny'ego Garretta płyta z wytwórnii Mack Avenue. Płyta ''Romance Language'' jakiej posłuchaliśmy to swego rodzaju remake jednej z najcudowniejszych romantycznych płyt jazzowych świata -albumu Johna Coltrane'a i Johnny'ego Hartmana z 1963 roku. Płyta ukazała się dokładnie 14 lutego w Walentynki i trudno doprawdy byłoby o lepszą date premiery tej właśnie płyty. Kirka Whaluma znać możecie z wspólnych koncertów i płyt nagranych z Whitney Houston (to jego slolo pojawia się w jednym z największych przebojów Houston: "I Will Always Love You" z filmu: ''Bodyguard'') oraz z gigantycznych koncertów Jeana Michela Jarre'a w 1986 roku, Jego saksofon altowy usłyszymy na albumie J.M.Jarre'a: ''En Concert Houston - Lyon'' (1987). Współpracował też z: Quincy Jonesem, Barbrą Streisand, Lutherem Vandrossem i Alem Greenem. W świecie jazzu natomiast, jego muzyczne dokonania przyniosły mu dotychczas 12 nominacji do Grammy Awards, oraz nagrodę Grammy w kategorii: Najlepsza Pieśń Religijna w Interpretacji Jazzowej ( za ''To What I Do'' w 2011 roku). ''Romance Language'' jest j23. autorskim albumem Kirka Whaluma, a zarazem swego rodzaju remake'm jednej z najcudowniejszych romantycznych płyt jazzowych świata: ''John Coltrane & Johnny Hartman'' (1963). Do sześciu utworów znanych z wersji Coltrane'a i Hartmana, wydanych przed 49 laty na płycie wytwórni Impulse!, Whalum dodał cztery utrzymane w podobnej estetyce
Posłuchaliśmy jednego z nich (''Almost Doesn't Count''): na saksofonie Kirk Whalum a wokal należy w tym nagraniu do Hugh ''Peanutsa'' Whaluma.
playlista:
Jarek ŚMIETANA Trio Untitled Blues
NEW BONE We'll See
Stanley CLARKE / George DUKE Wild Dog
Stanley CLARKE / George DUKE Louie, Louie
Stanley CLARKE / George DUKE Sweet Baby
Stanley CLARKE / George DUKE I Just Want To Love You
Kirk WHALUM Almost Doesn't Count
Kirk WHALUM I Wanna Know
__________________________________________________________________
PRIVATE COLLECTION
Poniżej omówienie kilku płyt gramofonowych odtworzonych podczas ostatnich audycji ''LongPlay'' w RadioJAZZ.FM
__________________________________________________________________
The Dave BRUBECK Quartet: Time Further Out /LP 1961 / CD 1961 (1996) Columbia/
(LP str.1:) It's A Raggy Waltz; Bluette; Charles Matthew Hallelujah; Far More Blue; (LP str.2: ) Far More Drums; Maori Blues; Unsquare Dance; Bru's Boogie Woogie; Blue Shadows In The Street; (CD bonus tracks:) Slow And Easy (a.k.a. Lawless Mike); It's A Raggy Waltz Live At Carnegie Hall
Amerykański pianista, kompozytor i band leader David Warren Brubeck, znany powszechnie jako Dave Brubeck przyszedł na świat 6 grudnia 1920 roku. W 1958 roku koncery Brubecka były w Polsce czymś tak niesamowitym jak występ The Rolling Stones w Warszawie w 1967 roku... tylko że to było jeszcze 9 lat wcześniej przed Stonesami, na dodatek tych koncertów było w Polsce aż 12. Kwartet Brubecka wystąpił m.in. w Warszawie, Szczecinie, Gdańsku, Wrocławiu, Krakowie, Łodzi i Poznaniu. To była trasa koncertowa biegnąca z Londynu do Bagdadu. Wówczas to w pociągu na trasie: Łódź -Poznań powstał utwór o polskim tytule: ''Dziękuję'' a premierowo został wykonany w poznańskiej Auli UAM następnego dnia! Później kompozycja ta znalazła się na albumie Dave'a Brubecka: ''Jazz Impressions From Europe''. W Poznaniu utwór ten miał swoją światową premierę, w Poznaniu też Dave Brubeck napisał ten słynny list, który w całości przeczytać można w książce Dionizego Piątkowskiego: ''70 lat jazzu w Poznaniu''. Oto tylko krótki fragment: ''Wierzę że jazz ma tu wielką przyszłość. Kompozytor francuski Eric Satie powiedział kiedyś o amerykańskim jazzie: jazz płacze duszą i nikogo to nie obchodzi. Przestało być to prawdą w Ameryce, ani też nie jest już prawdą w Polsce. Obchodzi nas wszystkich. Jazz jest współczesny, żywy, wyraża bezpośrednio stany ludzkiej duszy. Oto dlaczego nas obchodzi. Bóg z wami. Szczerze oddany -Dave Brubeck, Poznań rok 1958''. Myślę że to wszystko co przepowiedział dla polskiego jazzu 53 lata temu Pan Brubeck się spełniło...miał wówczas 38 lat.
Rok później pojawił się słynny album: ''Time Out'' (1959) a dwa lata później płyta: ''Time Further Out''.
Podobny tytuł, nawet dość podobna okładka, identyczny skład a i repertuarowo longplay: ''Time Further Out'' robi wrażenie swego rodzaju kontynuacji tamtej płyty. Nie odbiega ona moim zdaniem w najmniejszym stopniu wielkości płyty: ''Time Out'', a nie jest to uważany za najsłynniejszy album tego kwartetu tylko dlatego, iż taka rola została przydzielona tamtemu albumowi. W obu jednak przypadkach twierdzę, iż mamy do czynienia z płytami równie wspaniałymi i zasługującymi n miano najwspanialszych płyt jakie zna świat jazzu.
Jak wspomniałem mamy do czynienia ze składem identycznym jak na albumie ''Time Out'': Dave Brubeck -fortepian, Paul Desmond -saksofon altowy i wyśmienita sekcja rytmiczna: Joe Morello -perkusja i Eugene Wright -bass. Kwartet w takiej postaci utworzony został w 1951 roku. Na przestrzeni lat Brubeck i Desmond pozostali jedynymi członkami oryginalnego składu, natomiast skład sekcji rytmicznej uległał róznym transformacjom. Ostatecznie kwartet został rozwiązany w 1967 roku.
Całość materiału skomponował Dave Brubeck a jest to jak głosi podtytuł: ''Miro Reflections -A Blues Suite''. Joan Miro to autor obrazu z 1925 ilustrującego okładkę płyty, który to właśnie zainspirował Dave'a Brubecka do nagrania bluesowej w 12 barowej formie suity. To wszystko jest tak pięknie opisane na sztywnej, zewnętrznie klejonej okładce tej oryginalnej, ponad 50-letniej płyty.
Płytę otwiera jeden z najsłynniejszych tematów Brubecka: ''It's A Raggy Waltz'' -nie tak słynny oczywiście jak: ''Take Five'', ale zawsze wymieniany przy nazwisku Dave Brubeck w różnego rodzaju opracowaniach jako jeden z najbardziej znanych jego tematów.
Przepiękna balladą jest: ''Bluette'' i mamy tu do czynienia z piękną solówką lidera, który w większości tematów gra raczej akordowo i rytmicznie. Tu wraz z Paulem Desmondem gra delikatnie i subtelnie wygrywając każdą nutę w niemal namaszczony sposób.
Te dwa utwory, co zostało nawet skrzętnie opisane na pierwszej stronie okładki zagrane są w rytmie na 3/4, natomiast na 4/4 zagrany jest ''Charles Matthew Hallelujah''. Oprócz wspaniałego saksofonu altowego Paula Desmonda i fortepianu lidera, mamy okazję przekonać się o sile i potędze sekcji rytmicznej kwartetu: doskonale szarpiącego struny kontrabasu Eugene Wrighta i perkusyjnych poczynaniach solowych wspaniałego Joe Morello.
Na 5/4 zagrany został temat kończący pierwszą stronę płyty: ''Far More Blue'' ozdobiony kolejną typową solówką fortepianową Dave'a Brubecka.
Otwierający drugą stronę: ''Far More Drums'' to niesłychany popis kunsztu perkusyjnego Joe Morello, natomiast podczas ''Maori Blues'' słuchamy niezwykle rozbudowanego, tak charakterystycznego pod względem artykulacji i synkopowania, sola fortepianowego Brubecka.
Trzecim nagraniem na drugiej stronie longplaya jest bardzo znany temat: ''Unsquare Dance'' -drugi po znajdującym się na stronie pierwszej płyty; tak bardzo charakterystyczny i od razu rozpoznawalny utwór... choć trwający zaledwie dwie minuty.
''Bru's Boogie Woogie'' to z kolei bardzo dynamiczny, jak sam tytuł sugeruje utwór i na koniec jeszcze: ''Blue Shadows In The Street''.
Na kompaktowej edycji tego albumu są dwa nagrania bonusowe, a nagrań dokonano w okresie od 3 maja do 8 czerwca 1961 roku.
Płyta odtworzona w audycjach 07 i 14.02.2012
__________________________________________________________________
Cannonball ADDERLEY: The Best Of Cannonball Adderley /LP Capitol/
str.1: Jive Samba; Work Song; Mercy, Mercy, Mercy;
str.2: Dat Dere; Why Am I Treated So Bad; Them Dirty Blues
To płyta złożona z klubowych wykonań najsłynniejszych tematów w wyśmienitych wersjach koncertowych.wydana przez Capitol.
Gdybym wybrać miał najważniejsze albumy Adderleya, zapewne znalazłyby się wśród nich słynne albumy z lat 60-tych: ''Them Dirty Blues'' (1960), ''Cannonball Adderley and The Pool-Winners'' (1960), ''Bossa Nova'' (1962), czy legendarny album ''Somethin' Else'' (1963) z Milesem Davisem i Artem Blakeyem w składzie. Esensją brzmienia saksofonisty jednak jest płyta: ''The Best Of Cannonball Adderley'' wydana przez Capitol, na której znajdziemy wybór najsłynniejszych utworów nagranych w towarzystwie m.in. Nata Adderleya, Yusefa Lateefa, Joe Zawinula, Barry'ego Harrisa i Bobby'ego Timmonsa. Stronę pierwszą płyty wypełniają trzy wielkie utwory: 11-minutowa ''Jive Samba'', ''Work Song'' i ''Mercy, Mercy, Mercy''. Stronę drugą wypełniają trzy tematy: ''Dat Dere'' (kompozycja Iscara Browna i Bobby'ego Timmonsa), blues: ''Why Am I Treated So Bad'' oraz utwór: ''Them Dirty Blues''.
Nagrania ukazały się nakładem Capitol Records na pięknie wydanym longplayu w otwieranej albumowej okładce, a muzyce towarzyszy wyśmienita klubowa atmosfera słyszalna podczas każdego z utworów.
Wytwórnia Capitol publikując te nagrania niestety nie umieściła informacji o dokładnym czasie i miejscach gdzie materiał został zarejestrowany. Są to nagrania nasycone klubowym brzmieniem i dokonane w różnych składach... Porównując zestaw tych tytułów z dwupłytowym wydawnictwem kompaktowym z roku 2008 zatytułowanym ''The Very Best Of Jazz: Cannonball Addeley'' dostrzegłem iz tylko jedna kompozycja (''The Work Song'') została powtórzona. Bardzo lubię ten longplay, mimo jest zestawem robiącym wrażenie dość przypadkowego zbioru koncertowych nagrań Cannonballa Adderleya.
Klasyka jazzu z klasycznej czarnej płyty.
skład:
Cannonball Addreley -saksofon altowy
Nad Adderley -kornet
Yusef Lateef - flet
Joe Zawinul, Barry Harris, Bobby Timmons - fortepian
Sam Jones, Vic Gaskin -bas
Louis Haynes, Roy McCurdy -perkusja
Płyta odtworzona 3 i 10 kwietnia 2012
__________________________________________________________________
Stanley CLARKE / George DUKE: The Clarke / Duke Project /LP 1981/
str.1: Wild Dog; Louie, Louie; Sweet Baby; I Just Want To Love You
str.2: Let's Get Started; Winners; Touch And Go; Finding My Way
Urodzony w 1951 roku Stanley Clarke to wszechstronny kontrabasista i basista, znany przede wszystkim z grupy Chicka Corei Return To Forever i najsłynniejszych dokonań tej formacji, a więc płyt: ''Return To Forever'' (1973), czy albumów: ''Light As A Feather'' (1973) i ''Hymn Of The Seventh Galaxy'' (1973). Od wielu lat nieprzerwanie na scenie funkowo jazzowej. Jego ostatni album zatytułowany po prostu ''The Stanley Clarke Band'' (2010) okazał się jedną z najlepszych płyt roku. Pojawił się też w skłądzie reaktywowanej formacji Return To Forever podczas koncertów w 2011 roku.
George Duke z kolei obchodzący w roku 2012 -66 urodziny zwany jest pionierem elektronicznej klawiatury w jazzie, ale znany jest też jako kompozytor i wokalista muzyki popularnej. Współpracował z tak różnymi artystami jak Jean-Luc Ponty i Frank Zappa. Wśród jego najsłynniejszych projektów muzycznych znajdziemy The Billy Cobham - George Duke Band, w którego składzie oprócz Duke'a i perkusisty Billy;'ego Cobhama znaleźli się też Alfonso Johnson i John Scofield.
Pod szyldem The Clarke / Duke Project natomiast wraz ze Stanleyem Clarke panowie nagrali w latach 80-tych trzy płyty, spośród których za najlepsze ich wspólne dokonnie uważa się właśnie pierwszy album wydany w 1981 roku.
Album otwiera wspaniała kompozycja obu muzyków: ''Wild Dog'' oparta na wyśmienitych partiach gitary basowej i partii fortepianowych. To zarazem ich najsłynniejszy utwór, którym w późniejszym okresie sam Clarke niejednokrotnie otwiera swe koncerty.
Drugi utwór to utrzymana w iście funkowym klimacie interpretacja utworu Richarda Berryego z 1955 roku. Standard pop rockowy, którego tekst opowiada o jamajskim marynarzu wracającym do swej ukochanej. W tym oraz w dwóch kolejnych utworach mamy okazję usłyszeć śpiewających w duecie obu panów, co w przypadku Stanleya Clarke'a jet rzadkością, gdyż nieczęsto basista sięgał po mikrofon.
Dwie pozostałe piosenki to wspólna kompozycja Clarke'a i Duke'a: ''Sweet Baby'', oraz utrzymana w soulowo -funkowo -tanecznym rytmie kompozycja Clarke'a: ''I Just Want To Love You'', która na początku lat 80-tych doskonale sprawdzala się na parkietach dyskotek obok nagrań takich wykonawców jak choćby grupa Earth Wind & Fire.
Pierwszą stronę longplaya kończy instrumentalna kompozycja (ponownie Clarke'a): ''Never Judge A Cover By Its Book''.
Cztery utwory wypełniają 18 minut drugiej strony tego albumu. Nie ma tu jak w przypadku strony pierwszej -utwórów instrumentalnych. We wszystkich nagraniach słyszymy wokal Stanleya Clarke'a i George'a Duke'a -indywidualne ich głosy, bądź też doskonale dopracowane i świetnie brzmiące harmonie. No i jest bardzo ...tanecznie. ''Let's Get Started'' -wspólna kompozycja obu muzyków, ''Winners'' -Stanleya Clarke'a, przepiękna ballada napisana wspólnie przez Clarke'a i Duke'a: ''Touch And Go'' (świetny ciepły klimat) i na koniec charakteryzująca się zmianami rytmicznymi i niemal rockowym brzmieniem: ''Finding My Way'' -George'a Duke'a, gdzie Duke wyjątkowo znacząco pozwala sobie na elektroniczne impresje i solowe rozbudowane partie, bawiąc się brzmieniami klawiszy.
''The Clarke / Duke Project'' z roku 1981 to dawka soczystego, energetyzującego funku z pierwszej połowy lat 80-tych nasyconego doskonałymi partiami gitary basowej Stanleya Clarke'a otoczonymi elektroniką z wdziękiem obsługiwaną przez wirtuoza klawiszy George'a Duke'a. Ta muzyka brzmi może dziś troszkę archaicznie ale uważam iż w tym właśnie tkwi jej urok i doskonale sprawdza się ona po ponad 30-lat od czasu dokonania nagrań. Coś jest w tej estetyce drugiej połowy lat 70-tych, w której ta płyta tkwi (mimo iż nagrana już w latach 80-tych, w 1981 roku)... coś co wówczas sprawiało iż nagrań tych doskonale słuchało się zarówno w domowym zaciszu jak i podczas dyskotek. Kiedy dyskoteki były jeszcze miejscem, w którym grano muzyke zgoła odmienną od dzisiejszego łomotu latino-techno-popowego. Stanley Clarke na gitarach, sitarze oraz wiolonczeli, obsługujący najróżniejsze instrumenty klawiszowe: George Duke, a na perkusji towarzyszy im John Robinson.
Płyta odtworzona w audycjach 15 i 22.05.2012
skany: R.R.