Thomas HEBERER's Clarino: Cookbook /2012/
Johnnie BASSETT: I Can Make That Happen /2012/
[more]
.
.
.
PRIVATE COLLECTION
__________________________________________________
NOWOŚĆ !
ENSEMBLE X /CD 2012 (2008, 2011), Red Toucan Records/
X113; X8; X112; X111
W 2008 roku w Kolonii ceniony kompozytor i tubista Carl Ludwig Hübsch (znany choćby z takich płyt jak gorąco przyjęte w świecie jazzu albumy: ''Die Sache An Sich'', 2008; ''Souped-Up'', 2010 i ''The Creators Bend A Master Plan'', 2010, czy współpracy z takimi artystami jak Lester Bowie i Tomasz Stańko) założył wieloosobową formację Ensemble X, która dzięki nipowtarzalnemu skoncentrowaniu doświadczeń wielu muzyków wywodzących się z różnych środowisk muzycznych okazała się niezwykle wysokiej klasy projektem współczesnej muzyki improwizowanej. Muzycy tworzący Ensemble X pozyskani zostali przez leadera dla potrzeb sesji nagraniowych z takich formacji jak choćby: Pool Improvisors NRW, Multiple Joy Orchestra, Ensemble 2INCQ, Markus Eichenberger Domino Orchestra czy Bull`s Ensemble Eyes i Fineworks. Dzięki uzyskanemu efektowi możliwą okazała się introspekcja najmniejszych szczegółów dźwiękowych i uzyskano niezwykle szeroką przestrzeń muzyczną. Podczas dwóch koncertów projektu Ensemble X jakie odbyły się w roku 2008 w Kolonii i w 2011 w Berlinie wykonano po kilka długich improwizowanych utworów stworzonych przez cały band jakich wybór wypełnił płytę wydaną przez wytwórnię Red Toucan wiosną 2012 roku.
Tym co odróżnia Ensemble X od typowej orkiestry jazzowej jest ogrom zbiorowych improwizacji, podczas których żaden spośród poszczególnych instrumentalistów nie wychodzi ''przed szereg'' skupiając na sobie uwagę słuchacza, lecz jest twórcą czegoś w rodzaju zbiorowych solówek.
O tym, iż nie jest to muzyka łatwa w odbiorze, przekonać możemy się już podczas pierwszych minut płyty wypełnionej czterema długimi, kilkunastominutowymi improwizacjami. Niejednokrotnie dźwiękom instrumentów towarzyszą efekty uzyskiwane przez przedmioty nie pochodzące bynajmniej z zakresu powszechnie stosowanego instrumentarium jazzowego. Natomiast tak znane instrumenty jak: tuba, klarnet, flet czy wiolonczela słyszane są w bardzo nietypowy sposób, poprzez celowe zastosowanie modulacji powszechnie znanych brzmień.
Free jazz bądź awangardę jazzową, w których to ramach stylistycznych umieścić można dokonania Ensemble X charakteryzują mniejsze składy. Dlatego zaangażowanie w utwory oparte od początku do końca na czystej improwizacji, kilkunastu znajdujących się jednoczesnie na scenie instrumentalistów było przedsięwzięciem z wszech miar: wyjątkowym i odważnym. Powstały chaos dźwiękowy jaki dominuje w utworach: jednych może zachwycać -innych irytować. W drugiej z wymienionych grup słuchaczy nie powinni jednak znaleźć się miłośnicy jazzu znający dotychczasowe dokonania Carla Ludwiga Hubscha skierowane do jazz fanów o wyjątkowo wyszukanych i zakręconych upodobaniach stylistycznych.
Wyjątkowo niepokojącym w klimacie jest 16-minutowy track ''X112'' emanujący złowieszczo brzmiącymi efektami dźwiękowymi tworzonymi przez całą gamę instrumentów wykorzystywanych w nietuzinkowy sposób. Kakofoniczne dźwięki wiolonczeli sąsiadują z monumentalnie brzmiącymi uderzeniami kotłów perkusji uzupełnianych elektronicznymi efektami -aż strach się bać! :)
Zdecydowanie nie jest to płyta dla rozpoczynających swą przygodę z muzyką jazzową słuchaczy, lecz dla grona odbiorców doświadczonych i osłuchanych z dokonaniami twórców współczesnej awangardy.
Płytę wydała w maju 2012 roku kanadyjska wytwórnia Red Toucan Records znana z publikacji m.in. nagrań Dave'a Liebmana, Pascala Niggenkempera czy albumów kwartetu Jana Klare (''1000'', 2011) i tria Thomasa Heberera: Clarino (''Cookbook'', 2012).
skład:
Carl Ludwig Hübsch - tuba
Dirk Marwedel - saksofon
Markus Eichenberger - klarnety
Matthias Muche - puzon
Angelika Sheridan - flety
Nicolas Desmarchelier - gitara
Philip Zoubek - fortepian
Martine Altenburger - wiolonczela
Ulrich Phillip - kontrabas
Michael Vorfeld - perkusja
Uli Bottcher - elektronika
Olivier Toulemonde - efekty
Eiko Yamada - taśmy
oraz:
Nils Ostendorf - trąbka
Nate Wooley - trąbka
Xavier Charles - klarnet
Tiziana Bertoncini - skrzypce
Harald Kimmig - skrzypce
Christoph Schiller - spinet
NOWOŚĆ !
Thomas HEBERER's Clarino: Cookbook /2012 (2011), Red Toucan Records/
Lockruf; Velvet; Parcours; Inselberg; Nomos; Mengenleere; Tatterrettat; Bogen; Deux; Cup; Erdbar; Zuname
Trio Clarino powołał do życia w 2010 roku w Nowym Jorku Thomas Heberer - wybitny trębacz z Kolonii mający za sobą wydanie kilku płyt autorskich oraz współpracę z takimi tuzami światowej sceny jazzowej jak: Anthony Braxton, Mel Collins, Steve Lacy, Albert Mangelsdorff, Alphonse Mouzon, Tomasz Stańko, Markus Stockhausen, Ken Vandermark czy John Zorn. Do współpracy pod szyldem Clarino Heberer pozyskał belgijskiego klarnecistę Joachima Badenhorsta zamieszkałego od 2009 roku w Nowym Jorku, zafascynowanego dokonaniami Charliego Hadena i Williama Parkera, który mimo młodego wieku (ur.1981) jest muzykiem niezwykle doświadczonym, mającym na koncie kilka płyt firmowanych własnym nazwiskiem oraz współpracę m.in. z Geraldem Cleaverem i kontrabasistą Pascalem Niggenkemperem, który uzupełnił skład tria Clarino. To właśnie z Niggenkemperem pod szyldem własnego tria Baloni (uzupełnionym przez wiolonczelistę Frantza Loriota) Badenhorst nagrał gorąco przyjęty album ''Fremdemzimmer'' (2012). Kontrabasista Clarino to z kolei amerykański muzyk i kompozytor pochodzenia francusko-niemieckiego mający na swoim koncie kilkanaście wyśmienitych albumów jak choćby nagrane z własnymi triami: ''Pasapas'' (2008), ''Urban Creatures'' (2010) czy ''Upcoming Hurricane'' (2010).
Marka: Clarino zaistniała fonograficznie albumem ''Klippe'' (2010) złożonym z bardzo otwartych improwizowanych impresji muzycznych.
Również kolejne dzieło pod szyldem Clarino jakie ujrzało światło dzienne dwa lata później, powstało na skutek tworzenia muzyki, będącej czymś więcej niż sumą wspólnych muzycznych doświadczeń trzech wybitnych improwizatorów, czyli: zupełnie nową estetyką polegającą na świeżości i nie nawiązywaniu do wcześniejszych indywidualnych dokonań Heberera, Badenhorsta i Niggenkempera.
W kończącym album ''Zuname'' doskonale dialoguje słyszane w lewym kanale chropowate brzmienie trąbki z klarnetem Badenhorsta po prawej stronie. Swego rodzaju przekomarzania brzmieniowo -melodyczne spaja i godzi w wyśmienity sposób kontrabas stanowiący w składzie tria jedyny instrument rytmiczny. Dzięki wykluczeniu z instrumentarium perkusji muzycy zyskali możliwość jeszcze bardziej swobodnego potraktowania materii muzycznej.
Clarino ma niepowtarzalne brzmienie a poszczególne utwory robią wrażenie instrumentalnych opowieści ułożonych w formie fragmentów ukazujących w każdej z dwunastu kompozycji różne niuanse, odcienie i kolory. Wyciszona trąbka i miękki, chwilami jakby figlarny klarnet uplatają krótkie harmonie między sobą na tle eleganckich akordów kontrabasu.
''Książka kucharska'' (''Cookbook'') tria Clarino to muzyka niezwykle ambitna a jednocześnie dość łatwa w odbiorze w porównaniu z innymi płytami oscylującymi wokół estetyki nowoczesnej muzyki improwizowanej XXI wieku.
skład:
Thomas Heberer - trąbki
Joachim Badenhorst - klarnety
Pascal Niggenkemper - kontrabas
Płyty Ensemble X i Thomas Heberer's Clarino wydała w maju 2012 roku kanadyjska wytwórnia Red Toucan Records znana z publikacji m.in. nagrań Dave'a Liebmana czy albumów kwartetu Jana Klare (''1000'', 2011).
__________________________________________________________
NOWOŚĆ !
Johnnie BASSETT: I Can Make That Happen /CD 2012, Mack Avenue/
Proud To Be From Detroit; Love Lessons; Spike Boy; I Can Make That Happen; Cry To Me; Teach Me To Love; Dawging Around; Cha'mon!; Reconsider Baby; Motor City Blues; Let's Get Hammered
Gitarzysta Johnnie Bassett to wyjątkowy bluesman, obdarzony niezwykłą indywidualnością i rzadko spotykanymi umiejętnościami. W trakcie swojej kariery, której początki sięgają pierwszej połowy lat 50-tych ub.stulecia zdobył wiele znaczących nagród. Ostanimi z nich są trofea jakie 76-letni artysta zdobył w 2011 roku: Copped Awards Detroit w dwóch kategoriach: Wybitny Instrumentalista R&B oraz: Wybitny Artysta Bluesowy. Jego sława dawno już wykroczyła poza USA czyniąc go w Europie ulubieńcem rozlicznych festiwali bluesowych. Johnnie Bassett równie dobrze czuje się w stylistyce stricte bluesowej jak i w muzyce jazzowej, R&B i soulu. Jego kariera budowała się przez całe lata obok takich artystów jak: Big Joe Turner, Smokey Robinson, Tina Turner, jego sąsiad: John Lee Hooker czy Jimi Hendrix. Ten ostatni przed laty jako początkujacy gitarzysta regularnie brał udział w nocnych jam sessions w Seattle organizowanych przez J.Bassetta. Przez całe lata Bassett pozostał wierny swojemu własnemu stylowi nie czyniąc ukłonów w postaci nawiązań do B.B.Kinga czy T-Bone'a Walkera. Wierny jest też swym starym gitarom, których jest wirtuozem: Gibson i Conrad.
Swoją najnowszą płytę wydaną pod flagą prestiżowej wytwórnii Mack Avenue, Bassett nagrał wraz z muzykami z Detroit, którzy towarzyszyli już mu na poprzednim albumie: ''Gentleman Is Back'' (2009): triem The Brothers Groove: klawiszowcem Chrisem Codishem, basistą Jamesem Simonsonem i perkusistą Skeeto Valdezem, oraz sekcją dętą The Motor City Horns: Keith Kamiński (saksofon), John Rutherford (puzon) i trębacze: Bob Jensen i Mark Byerly.
Tym co odróżnia: ''I Can Make That Happen'' od ogromnej ilości przeróżnych płyt bluesowych zalewających każdego tygodnia sklepy płytowe jest niezwykła świeżość zawartej na płycie muzyki bardzo orzeźwiająco wpływającej na formułę bluesa, wzbogaconego o elementy jazzu, R&B i soulu. Większość piosenek na płytę wyszła spod pióra Boba Codisha, lecz znajdziemy tu również nowe wersje utworów innych kompozytorów jak choćby przeboju Solomona Burke: ''Cry To Me'' napisanego przez Berta Russella czy standardu: ''Reconsider Baby'' Lowella Fulsona jaki możemy pamiętać choćby z wykonań Elvisa Presleya, Freddie Kinga czy Erica Claptona. Bassett, zarówno w roli wokalisty jak i gitarzysty brzmi świeżo, a w każdym nagraniu czuć jego niezwykłe zaangażowanie emocjonalne.
Płytę otwiera: ''Proud To Be From Detroit'' -wspaniale brzmiący, funkujący kawałek powstały na bazie riffu basowego. Gitara jest cudownie wyrazista i błyszcząca światłem niespotykanej techniki leadera. Potężne brzmienie sekcji dętej The Motor City Horns robi od początku słuchania płyty ogromne wrażenie.
“Love Lessons” to bardziej relaksujący utwór, oparty na rytmie fortepianu. NIewątpliwym atutem tria The Brothers Groove towarzyszącego Bassettowi są organy Chrisa Codisha wprowadzające do aranżacji niezwykle znaczący dla brzmienia utworów element. ''Love Lessons'' charakteryzuje się bardziej kameralnym brzmieniem dzięki braku instrumentów dętych. Nagrania dokonane w dużym składzie doskonale sąsiadują na płycie z charakteryzującymi się innym brzmieniem utworami zarejestrowanymi w kwartecie, bądź kwintecie, co stwarza na płycie tak niezbędne urozmaicenie.
W soczyście bluesowym: ''Spike Boy'', oraz rozbujanym utworze tytułowym pojawiają się ponownie dęciaki. W tym drugim Bassett doskonale uzupełnia swój wokal krótkimi zagrywkami gitarowymi, by wreszcie między zwrotkami uraczyć nas wybitną solówką. Dęciaki w tym nagraniu należą do K.Kamińskiego (saksofon) i gościnnie biorącego udział w nagraniu płyty Dwighta Adamsa.
Kolejny utwór na krązku to kompozycja B.Russella: ''Cry To Me'' wspaniale odświeżona przez Bassetta w wersji anno domini 2012.
W jednym nagraniu Bassettowi towarzyszy wokalistka Thornetta Davis znana m.in z współpracy z m.in. Bobem Seegerem i Kid Rockiem. To cudnie brzmiące ''Teach Me To Love'' ozdobione imponującym solem saksofonu tenorowego (K.Kamiński).
Jedynym instrumentalnym utworem na: ''I Can Make That Happen'' jest z kolei: ''Dawging Around'' napisany przez Kamińskiego. To jedna z prawdziwych perełek na tej płycie! Świetnie brzmią organy C.Codisha, kapitalne solo niezrównanego Kamińskiego... no i przede wszystkim ''śpiewająca'' gitara samego Mistrza Ceremonii.
''Cha'mon!'' po raz kolejny zabiera nas w klimat soczystego funku nadając klimatowi towarzyszącemu słuchaniu płyty posmaku beztroskiej zabawy. Trudno doprawdy siedzieć bez ruchu słuchając tego nagrania.
Drugi z nieśmiertelnych standardów po jakie sięgnął na ''I Can Make That Happen'' Johnnie Bassett to: ''Reconsider Baby'' L.Fulsona napisany w roku 1954, a więc w czasie gdy 18-letni wówczas gitarzysta J.Bassett stał u progu swej kariery. Doskonałym wydaje się na krążku pomysł sięgnięcia w dwóch przypadkach do klasycznych tematów, ukazując tym samym jaką drogę przebył przez dziesięciolecia gitarzysta, oraz w jakim miejscu znajduje się obecnie zblizając się do 80-tki.
Hołdem dla jak najbardziej klasycznej rytmiki bluesowej jest bardzo tradycyjnie brzmiący: ''Motor City Blues'', a kończące płytę: “Let's Get Hammered” pozostawia nas w roztańczonym nastroju.
Dzięki takim artystom jak Johnnie Bassett blues ciągle istnieje w swej naturalnej postaci. Artysta udowadnia tym samym iż wiele zabiegów mających na celu odświeżenie formuły gatunku poprzez coraz wymyślniejsze innowacje brzmieniowe jest zabiegiem zbytecznym. Stary dobry blues w XXI wieku ma się wyśmienicie!
Premiera płyty: 19 czerwca 2012
skład:
Johnnie Bassett - gitara, wokal
The Brothers Groove:
Chris Codish - instr.klawiszowe
James Simonson - gitara basowa, kontrabas
Skeeto Valdez - instr.perkusyjne
oraz:
The Motor City Horns:
Keith Kamiński - saksofony, tamburyn
John Rutherford - puzon
Bob Jensen - trąbka
Mark Byerly - trąbka
a także:
Dwight Adams - trąbka
Brett Lucas - gitara
Jim ''Moose'' Brown - gitary
Thornetta Davis - wokal
Płytę Johnnie Bassetta wydała wytwórnia Mack Avenue, której przedstawicielem w Polsce jest MK NET - CLUB CD
opisy innych płyt Mack Avenue z roku 2012:
skany: R.R.