Esther KAISER & Claus-Dieter BANDORF: *sternklar /CD 2012 (2010-2012)/
BOTHUR KOWALEWSKI SKOLIK Trio: Ramblin /CD 2012/
[more]
.
.
PRIVATE COLLECTION
__________________________________________________
Mike GARSON: Mike Garson's Jazz Hat /CD 2008 (1992), Reference Recordings/
Rumble; All Blues; It's You Or No One; A Song For You; Waltz for Bill; A Night In Tunisia; A Gershwin Fantasia; Nardis; Count Your Blessings
Pochodzący z Brooklynu amerykański pianista jazzowy i muzyk studyjny Mike Garson nazywany ''pianistą o najszybszych palcach na świecie'' znany jest nie tylko miłośnikom jazzu z wspólnych występów z Stanem Getzem, Freddie Hubbardem, Stanleyem Clarke i Lee Konitzem. Współpracował bowiem również z takimi wykonawcami jak: David Bowie (już od roku 1972!), Nine Inch Nails czy The Smashing Pumpkins.
Płyta ''Mike Garson's Jazz Hat'' wydana w roku 2008 w rewelacyjnie brzmiącej audiofilskiej wersji jest złozona z nagrań dokonanych podczas dwóch sesji w Kalifornii w 1992 roku.
W składzie kwartetu oddającego na płycie hołd m.in. takim legendom jazzu jak: Miles Davis, Dizzy Gillespie czy Irving Berlin i George Gershwin znaleźli się: saksofonista formacji Chicka Corei Elektric Band: Eric Marienthal (znany też jako wykonawca głównego tematu muzycznego z serialu: ''Moda na sukces''), oraz wyśmienita sekcja rytmiczna: były basista zespołu Stana Getza: Brian Bromberg znany też z takich choćby płyt jak wydane w 2012 roku: ''Bromberg Plays Hendrix'' i ''In The Spirit Of Jobim'' (2012), oraz ceniony perkusista Ralph Humphry.
Płytę otwiera autorska kompozycja leadera projektu: ''Rumble'' emanująca głębią brzmienia fortepianu i ukazująca już od pierwszych minut słuchania krążka niezwykły warsztat Garsona. Sekcja wchodzi po dwóch minutach tworząc doskonały podkład utrzymanego w średnim tempie utworu oscylującego klimatem wokół klasycznych brzmień jazzowych z lat 60-tych zabarwionych bluesem.
Unikatowo i niemal odkrywczo brzmi ''garsonowska'' wersja tematu Milesa Davisa: ''All Blues'' pierwotnie umieszczona na pomnikowej płycie: ''Kind Of Blue'' (1959) a w 2011 roku przypomniana w 3-płytowym boxie: ''The Real... Miles Davis'' (2011). Pięknie snuje improwizacje na saksofonie altowym Eric Marienthal, w tle ''kroczy'' kontrabas Bromberga, a w trzeciej minucie zaczyna się niezwykły popis Garsona. W drugiej części utworu pora na wyśmienite solo basu Bromberga z ''szeleszczącymi'' szczoteczkami perkusji Ralpha Humphry zwieńczone ponownie rzewnym solem saksofonu. Majstersztyk!
Kolejny klasyk w programie to: ''It's You Or No One'' Jule Styne i Sammy Cahna, którego doskonała wersja znalazła się na kanonicznej płycie Dextera Gordona: ''Doin' Allright'' (1961). Tu również mamy niebywałą frajdę słuchając improwizowanych basowych partii B.Bromberga. Więcej ''do powiedzenia'' ma podczas tego utworu również doskonale swingujący i synkopujący za bębnami R.Humphry.
''A Song For You'' Leona Russella wydaje się być prawdziwym ukojeniem po szaleńczych improwizacjach podczas ostatnich minut. Doskonale łka altem E.Marienthal a ja zastanawiam się nad fenomenem tego tematu skomponowanego przecież pierwotnie w stylistyce country, lecz znanego również dzięki soulowo jazzowym interpretacjom choćby: Raya Charlesa, The Temptations, Peggy Lee czy Arethy Franklin. 10 i pół -minutowa interpretacja jaka znalazła się na: ''Jazz Hat'' wyposażona w kolejną świetną solówkę Bromberga i zapierający dech saksofon jest wobec setek innych ''wykonów'' tego tematu doprawdy jedną z najdoskonalszych jakie słyszałem!
''Waltz For Bill'' to muzyczny ukłon w stronę twórczości Billa Evansa a zarazem druga autorska kompozycja Garsona w tym zbiorze. To przepiękna ballada, doskonale skonstruowana i zaaranżowana, będącą bezwzględnie jednymi z najciekawszych minut całej 75-minutowej płyty.
Podczas wykonania przez Kwartet Garsona: ''A Night In Tunisia'' niezwykle wyczuwalny jest ogromny szacunek dla legendarnej kompozycji z 1942 roku z zachowaniem właściwej swego rodzaju ''egzotyki'' emanującej z utworu. Od lat za jedną z najdoskonalszych wersji tego tematu uważa się interpretację wspomnianego wcześniej Gordona (płyta: ''Our Man In Paris'', 1963), lecz po temat ten sięgali już chyba Najwięksi z Największych jak choćby: Art Blakey, Miles Davis, Charlie Parker czy Sonny Rollins. Wersję jaką znajdujemy na płycie ''Jazz Hat'' bez najmniejszych kompleksów dołączyć możemy do zestawu tych zdecydowanie najlepszych interpretacji tematu Dizzy Gillespiego.
''A Gershwin Fantasia'' to blisko 15 minut solowych impresji fortepianowych zainspirowanych, bądź opartych na najsłynniejszych tematach George'a Gershwina. Rozpoczyna się niewinnie intrem do ''Błękitnej Rapsodii'', które przechodzi płynnie w ''Can't Take That Away From Me'' a następnie w ''Summertime''. Dalsza część tej suity to jednak swobodne improwizacje pianisty nawiązujące do gershwinowskiej stylistyki z pięknie wplecionym tematem z ''Amerykanina w Paryżu'' w jedenastej minucie. Jak przeczytać możemy w klikunasto -stronnicowej książeczce umieszczonej w pudełku: zaledwie 15% tej fortepianowej suity składa się z oryginalnych nut Gershwina -pozostałe 85% to już tytułowa ''fantazja'' Garsona.
Na koniec: ''Count Your Blessings'' Irvinga Berlina, oryginalnie skomponowana w 1954 roku jako piosenka do filmu: ''White Christmas''. Tutaj zagrana przez trio (bez Marienthala w składzie) w szybkim tempie i udekorowana zarówno rozległymi pasażami jak i akordowymi uderzeniami fortepianu oraz galopującym basem.
Na płycie jest jeszcze piękna 8-minutowa fortepianowa coda nie wyszczególniona w spisie nagrań, zamykająca w magiczny sposób niezwykły jazzowy seans z tą cudowną płytą
Zarówno trio jak i kwartet Garsona mają swoje wspaniałe nieporównywalne z innymi tego typu składami brzmienie, a dzięki perfekcyjnemu 24-bitowemu masteringowi płyty dokonanemu przez Keitha Johnsona (laureata siedmiu nominacji do nagrody Grammy w kategorii: Najlepszy Inżynier Dźwięku) i zastosowaniu technologii HDCD, nagrania brzmią krystalicznie czysto, dynamicznie i charakteryzują się doskonałą rozdzielczością dźwięku. Ten pięknie brzmiący i wydany w dodatkowym tekturowym etui kompakt może być wyjątkową ozdobą zbioru niejednego szanującego się kolekcjonera płyt jazzowych.
Płytę wydała wytwórnia Reference Recordings, której przedstawicielem w Polsce jest MK NET -Club CD
skład:
Mike Garson - fortepian
Eric Marienthal - saksofon
Brian Bromberg - kontrabas
Ralph Humphry - perkusja
__________________________________________________
NOWOŚĆ !
Esther KAISER & Claus-Dieter BANDORF *sternklar /CD 2012 (2010-2012), HGBS/
Dass du mein Liebster bist; Die Gedanken sind frei; In einem kühlen Grunde; Ein Männlein steht im Walde; Wenn ich ein Vöglein wär; Es geht eine dunkle Wolk herein; Du liegst mir im Herzen; Wenn ich mir was wünschen dürfte; Glas – Ich hab die Nacht geträumet; Mondnacht; Wahre Freundschaft; Ich hab die Nacht geträumet
Esther Kaiser to urodzona w 1975 roku w Freiburgu wokalistka doskonale czująca się zarówno w sylistyce jazzowej jak i poezji śpiewanej. Od płytowego debiutu w 2004 roku (''Jazz Poems'', 2004) ma na swym koncie kilka gorąco przyjętych autorskich albumów płytowych oraz m.in.współpracę z Wyntonem Marsalisem. Oprócz projektów autorskich Kaiser wchodzi w skład jazzowego kwartetu wokalnego Berlin Voices, mającego w dorobku m.in. jedną z najlepiej sprzedających się płyt ostatnich lat: ''States Of Mind'' (2007) wypełnioną utworami z repertuaru Billy'ego Joela. Jest niezwykle wszechstronną wokalistką zaangażowaną w najróżniejsze projekty muzyczne. Najnowszym z nich jest ''*sternklar'' scalający z sobą dwie jakże odmienne gałęzie muzyczne: jazz i niemieckie pieśni ludowe sprzed kilku wieków. Ten jakże odważny gatunkowo projekt firmuje wraz z jednym z najbardziej uzdolnionych pianistów jazzowych młodego pokolenia: Clausem-Dieterem Bandorfem -pianistą słynnej Berlin Jazz Orchestra.
Płytę wypełnia dziesięć pięknych niemieckich pieśni ludowych, oraz utwór Roberta Schumanna do słów Josepha von Eichendorffa ''Mondnacht'' oraz piosenka Friedricha Hollaendera z roku 1931 ''Wenn ich mir was wunschen durfte''. Efektem nowego zaaranżowania i interpretacji tradycyjnych pieśni ludowych Niemiec (częściowo pochodzących jeszcze z XVII i XVIII wieku) jest doskonałe ich odświeżenie i niejako transkrypcja w rejony muzyki jazzowej i stylistyki określanej dziś jako world music. Wplecienie improwizowanych nut fortepianu i kontrabasu, na którym gra w większości nagrań zaproszony do projektu Marc Muellbauer (znany z Tria Julii Hülsmann i płyt wytwórnii ECM), oraz wyśmienite jazzujące interpretacje wokalne E.Kaiser wspaniale ''odkurza'' i ratuje przed zapomnieniem muzykę minionych wieków będącą częścią niemieckiego dziedzictwa kulturowego.
Piosenki takie jak: ''Gdybym był ptakiem'' (''Wenn ich ein Vöglein wär'') wykonana z gościnnym udziałem perkusjonaliów Tapo Gioii czy otwierająca zbiór przepiękna ''Dzięki temu że jesteś Kochanie'' (''Dass du mein Liebster bist'') ozdobiona wyśmienitą partią kontrabasu Marca Muellbauera mówią o miłości, przyjaźni ale też smutku, rozstaniach, nostalgii i marzeniach.
Prawdziwą ozdobą swingującego ''Die Gedanken sind frei'' jest długi fragment instrumentalny będący popisem solowym nie tylko Bandorfa ale też kontrabasity Marca Muellbauera.
Świetny efekt uzyskano poprzez nałożenie ścieżek i zastosowaniu loopsów podczas XIX wiecznej pieśni ''In einem kuhlen Grunde''. Efekt wielogłosów z akompaniamentem (tylko) fortepianu jest wyśmienity, a melodia idealnie wpada w ucho od pierwszego przesłuchania sprawiając iż nagranie to mogłoby z powodzeniem stać się jazzowym przebojem.
Jeszcze lepiej jest w nasyconym orientalnym posmakiem ''Ein Mannlein steht im Walde'' -jednym z dwóch nagrań zarejestrowanych w kwartecie. Wokalizy bez słów przenoszą nas w niemal inny wymiar, bongosy i inne ''przeszkadzajki'' szaleją, kontrabas gra w klimacie fiesty, a fortepian scala całość klasycznym brzmieniem. To doprawdy wyjątkowa perełka tej płyty!
W rytmie zgrabnej samby wykonana jest XIX wieczna piosenka ''Gdybym był ptakiem'' a w nasyconej elektroniką obsługiwaną przez Bandorfa, sennej 7-minutowej ''Es geht ein dunkle Wolk herein'' pojawia się piękne brzmienie flugelhornu znanego z Youth Jazz Orchestra -Svena Klammera (szkoda iż to jedyne nagranie z jego udziałem).
''Glas -Ich hab die Nacht getraumet'' to połączenie zupełnie nowego tematu skomponowanego przez Bandorffa z XIX wieczną piosenką ludową -efekt doskonały!
Mimo iż szczególny sentyment do wielu ludowych pieśni zamieszczonych na tej płycie mają chyba przede wszystkim miłośnicy muzyki z Niemiec, znający doskonale wiele z zamieszczonych tu tematów choćby z dzieciństwa, kiedy docierały do nich w formie śpiewanych kołysanek, uważam iż ''*sternklar'' jest doskonałą okazją do zapoznania się z tymi starymi pieśniami również przez słuchaczy z innych rejonów geograficznych. Ludowe pieśni niemieckie przekazane z posmakiem jazzu i tak przystępnie w nowoczesny sposób podane, mogą sprawić wiele radości czerpanej z odkrywania nieznanej dotychczas wielu odbiorcom muzyki.
Płytę 12 maja 2012 r. wydała renomowana wytwórnia HGBS (dawniej MPS), której nakładem w roku 2012 ukazały się wcześniej tak wspaniałe albumy jak: ''Hello Oscar'' (2012) Kwartetu Hansa Kwakkernaata i ''Poetry'' (2012) Johannessa Mossingera.
skład:
Esther Kaiser - wokal
Claus-Dieter Bandorf - instr.klawiszowe
oraz:
Marc Muellbauer - kontrabas
Tapo Gioia - instr.perkusyjne
Sven Klammer - flugelhorn
opisy innych płyt wytwórnii HGBS wydanych w 2012 roku:
__________________________________________________
NOWOŚĆ !
BOTHUR KOWALEWSKI SKOLIK Trio Ramblin /CD 2012, Multikulti Project/
Round Trip; Crepuscule with Nellie; Diverse; Flamingo; Chelsea Bridge; Tico Tico; Light Blue
''Ramblin'' to swego rodzaju hołd dla największych trzy-osobowych formacji jazzowych jak tria Joe Hendersona, Ornette Colemana czy Sonny'ego Rollinsa, a jednocześnie wyśmienita okazja do posłuchania zbioru kompozycji takich twórców jak: Charlie Parker, Billy Strayhorn, Thelonious Monk, Ted Grouya, Zeguinha de Abreu czy wspomnianego Colemana w nowych energetycznych interpretacjach nadających im świeżości z zachowaniem właściwego standardom szacunku.
Muzycy jacy ''porwali'' się na nagranie tak wybitnego zestawu utworów jakim jest płyta ''Ramblin'' to: saksofonista i klarnecista Jarek Bothur, basista Adam Kowalewski i wybitny jazzowy perkusista Arek Skolik. Pierwszy z wymienionych muzyków wchodzi w skład orkiestry światowej sławy kompozytorki Marii Schneider i ma za sobą współpracę m.in. z: Zbigniewem Wegehauptem, Januszem Muniakiem, Piotrem Baronem, Michałem Miśkiewiczem i Jerzym Małkiem. Basista składu z kolei to współpracownik m.in.Janusza Muniaka, Jana Ptaszyna Wróblewskiego, Tomasza Szukalskiego, Tomasza Stańko, Leszka Możdżera, Adama Pierończyka czy Jarosława Śmietany, a także występujący w przeszłości z takimi sławami światowego jazzu jak: Bennie Maupin, Eddie Henderson, Gary Bartz czy John Abercrombie. Skład uzupełnia perkusista, kompozytor i aranżer Arek Skolik znany z wspólnych dokonań z choćby: Stanisławem Soyką, Januszem Muniakiem, Leszkiem Możdżerem, Maciejem Sikałą, Tomaszem Szukalskim, Jarosławem Śmietaną, Piotrem Baronem, Piotrem Wojtasikiem, Jerzym Milianem, Joachimem Mencelem, Stevem Loganem czy Ireneuszem Dudkiem, a także wchodzący w skład Tria Wojciecha Karolaka, z którym występował w 2012 roku m.in. w Poznaniu i Śremie.
Pomysł nagrania płyty z tak doskonale znanym repertuarem jazzowym spotkał się z dość chłodnymi reakcjami jazzowych sceptyków, twierdzących iż to dość tani sposób na nagranie płyty jaka może mieć szansę na sukces komercyjny dzięki zamieszczonym tytułom oraz opiniami typu: ''przecież to wszystko już było''. Z drugiej strony jednak należy zdać sobie sprawę z odpowiedzialności jaką wzięli na siebie trzej polscy instrumentaliści podejmując się nagrania utworów znanych już z wykonań niemal doskonałych, by płyta w najmniejszy nawet sposób nie urągała klasie kompozytorów i wcześniejszych interpretatorów zawartych tu jazzowych arcydziełek. Właśnie pełna świadomość ''ciężaru gatunkowego'' płyty ''Ramblin'' sprawia iż każdy z muzyków jacy ją nagrali odcisnął w takim choćby ''Round Trip'' Colemana czy ''Diverse'' Parkera, swoje własne piętno okazując jednocześnie ogromny szacunek tradycji.
Płytę otwiera jeden z najsłynniejszych tematów Colemana: ''Round Trip'', po który sięgnął owego czasu Pat Metheny. Bardzo tradycyjnie zagranego w tej wersji, zarejestrowanego z wyraźnym podziałem na kanały nagrania słucha się w tej wersji doskonale, niczym doskonałej lecz nieznanej dotąd interpretacji największych mistrzów światowego jazzu z zamierzchłych czasów.
Jednym z dwóch utworów Theloniousa Monka, po który sięgnęli nasi Muzycy jest ''Crepuscule with Nellie'' ozdobiony świetnymi partiami klarnetu (drugim jest kończący album temat ''Light Blue'').
Z przebogatego dorobku Charlie Parkera BSK Trio wybrali zakręcony melodycznie ''Diverse'', w którym upust swej ogromnej wirtuozerii dał Jarek Bothur.
Natomiast bardzo stonowany temat ''Flamingo'' utrzymany w umiarkowanym tempie oscylującym wokół bluesa jest okazją do przekonania się jak wybitnym kontrabasistą składu jest Adam Kowalewski. Świetna improwizowana partia basowa brzmiąca wespół ze ''szczoteczkami'' Skolika to jeden z najpiękniejszych fragmentów całej płyty. ''Flamingo'' to najsłynniejsza kompozycja rumuńskiego kompozytora Teo Grouya z 1941 roku, po którą w przeszłości sięgali m.in. Herb Alpert i Duke Ellington.
Skoro jesteśmy przy Ellingtonie, to kolejny zagrany przez Bothur Kowalewski Skolik Trio temat wyszedł spod pióra pianisty zespołu Ellingtona: Billy'ego Strayhorna. Doskonale zagrany na płycie ''Ramblin'' temat ''Chelsea Bridge'' to jedna z trzech (obok: ''Take The 'E' Train'' i ''Lush Life'') najsłynniejszych jego kompozycji. Ponownie w tej wersji szczególnie zachwycają improwizacyjne ''wędrówki'' doskonałej sekcji Kowalewski-Skolik. Do grona najwybitniejszych słyszanych przeze mnie interpretacji ''Chelsea Bridge'', takich jak wykonania Ellingtona, Bena Webstera, Keitha Jarretta, Wyntona Marsalisa czy Tony'ego Bennetta bez cienia wątpliwości i jakichkolwiek kompleksów dołączam wersję Bothur Skolik Kowalewski Trio z roku 2012!
Czy można zabłysnąć kolejną interpretacją ''Tico Tico''? Można, jeśli dysponuje się takim warsztatem jak Panowie BSK. Doskonałe partie saksofonu, stylowo ''kroczące'' dźwięki kontrabasu zwieńczone kapitalnym solo i przede wszystkim w tym nagraniu: perkusja Arka Skolika! Przypomnę iż jedną z poprzednich wyśmienitych interpretacji przez polskich muzyków tego -jakby nie było: dość mało skomplikowanego melodycznie tematu, była wersja Prowizorki Jazz Band jaką można znaleźć na płycie ''New Life'' (2007).
Zakończeniem płyty jest króciutka miniaturka Monka z piękną partią klarnetu: ''Light Blue''.
Po zakończeniu płyty jeszcze raz spoglądam na spis utworów. Tak, to wszystko już znaliśmy wcześniej. A jednak jest coś w płycie ''Ramblin'' co sprawia iż słucha jej się z zapartym tchem i sięgał będę po nią zapewne często.
Doskonałe wręcz możliwości Muzyków biorących udział w nagraniu. Świetny dobór repertuaru i doskonale zrealizowana technicznie płyta. Z całego serca: Polecam!
Płyta ukazała się 24 maja 2012 pod patronatem RadiaJAZZ.FM
skład:
Jarek Bothur - saksofony, klarnet
Adam Kowalewski - kontrabas
Arek Skolik - perkusja
__________________________________________________
fot. i skany:R.R.