[more]
Kolejny sezon koncertowy w poznańskim jazz clubie ''Blue Note'' zainaugurowany został wielkim wydarzeniem na polskiej scenie muzyki improwizowanej. 14 września wielkopolscy miłośnicy jazzu w ramach prestiżowego cyklu: ''Jazz Top w Blue Note'' mieli okazję poznać nowy program formacji Henryka Miśkiewicza Full Drive, która wystąpiła wraz z gościnnie biorącym udział w projekcie nowoorleańskim trębaczem Michaelem ''Patches'' Stewartem.
Już w następny weekend natomiast planowany jest kolejny poznański koncert Karen Edwards & Jarek Śmietana Trio. Przypomnę iż poprzednim razem okazją do usłyszenia tego projektu w Wielkopolsce były koncerty w Pile, Bydgoszczy i Poznaniu 15,16 i 17 czerwca 2011.
Karen Edwards urodziła się w Greenville (Południowa Karolina), USA. Ukończyła studia na Uniwersytecie North Texas w klasie fortepianu. Wielokrotnie występowała w klubach i teatrach Nowego Jorku i Los Angeles, a w Atlancie prowadziła przez kilka lat cotygodniowy show, zagrała też w kilku amerykańskich filmach muzycznych. Otrzymała propozycję zostania wykładowcą w Monachijskim Konserwatorium Muzycznym im. Richarda Straussa.
Dziś to ceniona amerykańska jazz -soulowa wokalistka i pianistka. Jest kilkakrotną laureatką prestiżowych nagród Grammy Awards. Współpracowała m.in. z Stevie Wonderem, Tonny Bennettem i Princem. Z Jarkiem Śmietaną współpracuje od wielu lat koncertując z jego jazzowym triem na całym świecie. W 2002 roku ukazała się ich wspólna, bestsellerowa płyta: ,,Everything Ice'', a w 2011 roku wzięła udział w nagraniu płyty Śmietany i Wojtka Karolaka będącej hołdem dla muzyki bluesowej ''I Love The Blues'' (2011) śpiewając ,,You Don't Know What Love Is''. Gorąco przyjęta na ubiegłorocznym Festiwalu ''Jazz w lesie'' w Sulęczynie, oraz ''Benefisie Jarka Śmietany'' w Krakowie, Karen Edwards wystąpi w "Blue Note'' wraz z Triem Jarka Śmietany w sobotę 22 września.
6 października usłyszymy natomiast trio nowojorskiego saksofonisty Seamusa Blake'a
Seamus Blake to mistrz improwizacji mający na swym koncie jak dotąd siedem płyt autorskich. Wszystkie jego albumy zostały niezwykle wysoko ocenione przez krytyków jazzowych na całym świecie. Uczestniczył też w nagraniu niezliczonej ilości płyt jako muzyk sesyjny. Współpracował z takimi sławami jak: Herbie Hancock, Wayne Shorter, Jack DeJohnette czy zespół Charlesa Mingusa. W określeniach gry Blake'a padają takie sformułowania jak: ''zwalająca z nóg'' czy: ''rozweselająca jak poranne expresso'', a sam John Scofield nazwał saksofonistę: ''niesamowitym i totalnym''. Ostatnio mieliśmy okazję usłyszeć go w Poznaniu podczas koncertu pod hasłem: ''Zaduszki Jazzowe'' 7 listopada 2011, podczas koncertu na którym wystąpił gościnnie Maciej Fortuna.
Od pewnego czasu Seamus Blake współpracuje z polskim kontrabasistą Piotrem Lemańczykiem, oraz z perkusistą Jackiem Kochanem tworząc międzynarodowy projekt Blake / Lemańczyk / Kochan. W takim też składzie trio pojawi się na koncercie 6 października.
Dwa tygodnie później (20 października) odbędą się ''IV Europejskie Spotkania Tradycjonalistów Jazzowych'', których współorganizatorem jest ''Blue Note''. Tego dnia Poznań rozbrzmiewać będzie muzyką jazzową, bowiem już do południa zabytkowym tramwajem na Paradę Nowoorleańską przybędą na Poznański Deptak rozliczni muzycy związani z jazzem tradycyjnym. Najwięcej atrakcji czeka nas jednak wieczorem, kiedy to w auli UM przy ul.Przybyszewskiego odbędzie się Koncert Galowy Festiwalu z udziałem sześciu grup: niemieckiej formacji Papa Binnes Jazzband, ukraińskiej grupy Medikus, oraz polskich bandów: Dixie Company, Orkiestra Da Capo, Swingulance i reaktywowanej po latach Prowizorka Jazz Band. Niezwykle rzadko zdarza się by na jednej scenie podczas jednego wieczora usłyszeć można tylu znakomitych Muzyków grających zarówno klasyczny jazz tradycyjny jak i muzykę dixielandową. Podobnie jak w ubiegłym roku (''III Europejskie Spotkania Tradycjonalistów Jazzowych'') gospodarzem koncertu będzie jedna z najbardziej uznanych w Europie formacji: Dixie Company. Zespół istnieje już od blisko 20 lat i z wielkim powodzeniem koncertuje podczas najznakomitszych festiwali w Europie, jak choćby: ''Old Jazz Meeting'', ''Hessenfest'' (Berlin), szwajcarski ''Dixie und Jazz Festival'' czy ''Dixieland'' w Czechach. Zespół ma na swym koncie kilka doskonałych płyt, oraz wspólne występy z takimi choćby gigantami jazzu jak sam Mr.Acker Bilk! Od początku istnienia Poznańskiego Festiwalu zespół jest jego gospodarzem i zarazem współtwórcą, gdyż jednym z organizatorów przedsięwzięcia jest Piotr Soroka grający w Dixie Company na perkusji.
Innym legendarnym zespołem jaki pojawi się w tym roku podczas ''Europejskich Spotkań Tradycjonalistów Jazzowych'' będzie Prowizorka JB (dawniej Prowizorka Jazz Band). Zespół został założony przez Wielkopolan: Jana Kalinowskiego i Zbigniewa Łuczaka (Gniezno), oraz Tomasza Sachę (Konin) w roku 1981. Pierwszy koncert powstałej formacji odbyć miał się 13 grudnia -wówczas jednak wprowadzono w Polsce stan wojenny i z oczywistych względów do koncertu nie doszło. Datę 13.12.1981 przyjęto jednak jako początek istnienia zespołu. W tych niewdzięcznych dla działalności jazzowej najbliższych latach grupie udawało się sporadycznie koncertować zarówno w kraju jak i we Francji czy Holandii.
W roku 1985 Prowizorka Jazz Band nagrała dla holenderskiej wytwórnii Timeless Records swój pierwszy album: ''Moonlighting''. Od początku istnienia formacji, liderem i frontmanem Prowizorki był Tomasz Sacha, grający na zmodyfikowanym kazoo, osiągając dzięki niespotykanym wręcz możliwościom głosowym nieznane dotąd w muzyce efekty, będące tym co wyróżniało w szczególny sposób brzmienie zespołu.
Kolejne lata to sukcesy koncertowe Prowizorki m.in. w Anglii, Szwecji, Niemczech, Szwajcarii, Belgii, Francji, Holandii czy Portugalii. Wydany w Holandii w 1987 roku album ''As Good As Love" był pierwszą płytą kompaktową w historii polskiego jazzu.
Również w Polsce dostrzeżono wreszcie zespół, który paradoksalnie większe sukcesy odnosił w pierwszych latach istnienia poza jej granicami; w 1988 zespół nagrał dla Polskich Nagrań w serii ''Polish Jazz'' płytę "Vital" z gościnnym udziałem m.in.: Andrzeja Jagodzińskiego, Tomasza Szukalskiego i Kazimierza Jonkisza, w 1991 roku Prowizorka otwarła festiwal ''Jazz Jamboree'', a w latach 1996 i 1997 uznana została w ankiecie miesięcznika ''Jazz Forum'': ''Najlepszym Polskim Zespołem Jazzu Tradycyjnego''.
Po śmierci frontmana zespołu -Tomasza Sachy w 2006 roku zespół zawiesił działalność, a ostatnim albumem zespołu z nagraniami w ''starym'' składzie jest wydana w 2007 roku w USA płyta: ''New Live'', zawierająca nagrania koncertowe z 2004 roku.
Gitarzysta zespołu Jacek Korohoda, po rozwiązaniu grupy, na swej pierwszej solowej płycie: ''If It Happens'' (2007) umieścił utwór znany z koncertowych wykonań zespołu: ''My Sweetheart Samba'', a na kolejnym albumie: ''Window To The Backyard'' (2010) udało mu się skompletować w dwóch utworach muzyków Prowizorki, dzięki czemu niejako reaktywując zespół i umieszczając na płycie nagrania: ''Market'' i jednoznacznie zatytułowany: ''PJB 2010''. Dziś można uznać te nagrania za swego rodzaju prolog reaktywacji zespołu, jaka w 2012 roku stała się faktem dokonanym. Prawdziwą niespodzianką tego roku okazały się koncerty zespołu pod szyldem Prowizorka Jazz Band SL w Gnieźnie (10.02) i Koninie (11.02.) i wreszcie już pod skróconą nazwą Prowizorka JB, koncert w Gnieźnie 12 sierpnia, będący zarazem premierą zupełnie nowej płyty zatytułowanej ''To Hear The Music'' (2012). Podczas Koncertu Galowego ''IV Europejskich Spotkań Tradycjonalistów Jazzowych'' Poznaniacy będą mieli zapewne okazję usłyszeć zarówno nowe utwory Prowizorki, jak i te doskonale znane sprzed lat.
24 października w ramach trasy koncertowej promującej płytę ''Evans'' (2011) wystąpią w klubie dwaj gitarzyści: Przemysław Strączek i Teriver Cheung. Pierwszy z nich to gitarzysta jazzowy, kompozytor, producent, aranżer i pedagog. W roku 1998 powołał do życia swój pierwszy zespół: Tres Jazz, z którym nagrał album ''The Shape of Melody'' (2004). Po zakończeniu działalnosci zespołu, P.Strączek realizował się muzycznie w kolejnych formacjach nagrywając dwa autorskie albumy: ''Earthly Room” (2007) i ''Light & Shadow” (2010) r.
W sierpniu 2011, Przemysław Strączek wraz z gitarzystą z Hong Kongu na stałe mieszkającym w USA: Teriverem Cheungiem na warsztat wzięli dość trudny repertuar biorąc pod uwagę instrumentarium na jakie został on opracowany: Bill Evans. Jazzowe duety gitarowe to rzadkość, a fakt iż w tym przypadku mamy do czynienia z gitarowymi opracowaniami kompozycji fortepianowych, sprawia iż ów duet jest swego rodzaju ewenementem muzycznym. Płyta nagrana przez obu Panów, zatytułowana po prostu ''Evans'' (2011) przyniosła doskonały wybór kompozycj, wśród których znalazły się takie standardy jak choćby: "Waltz for Debby", "Turn Out the Stars", "Very Early" czy: "Funkallero". Niezwykle subtelnie i perfekcyjnie a jednocześnie z wyczuwalnym wręcz feelingiem brzmią obaj gitarzyści, dysponujący odmiennymi technikami gry i różnymi brzmieniami. Myślę iż podobnie jak płyta, tak i koncert pod hasłem ''Evans'' będzie doskonałym przykładem zetknięcia się dwóch Artystów pochodzących z odmiennych kulturowo regionów, którzy oddają hołd Wielkiemu Jazzowemu Kompozytorowi.
Ostatnim koncertem października będzie oczekiwany przez wszystkich występ Kwintetu Kenny'ego Garretta, jaki odbędzie się 31 października. Ostatnia jak dotąd płyta saksofonisty ukazała się 10 kwietnia 2012, a koncert w poznańskim klubie w dużej części wypełnić mają utwory z niej pochodzące. Płyta nosi tytuł ''Seeds From The Underground'' (2012), a wszystkie 10 utworów ją wypełniające to własne kompozycje Garretta, spośród których każdą jednak dedykuje osobom, które w poszczególnych etapach jego twórczości wywarły na saksofoniście szczególny wpływ, sprawiając iż w roku 2012 Kenny Garrett znalazł się w takim a nie innym punkcie swych muzycznych poszukiwań. Bardzo wymownym wydaje się już sam tytuł płyty (''Nasiona spod ziemi''). Na nowej płycie Garret gra doskonale, sprawiając wrażenie przekazywania cząstki swej osobowości poprzez dźwięki saksofonu, a jednocześnie udowadniając iż zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami jest to dla niego niezwykle ważna płyta. To album będący może nie -swego rodzaju podsumowaniem jego dotychczasowej drogi -lecz na pewno płyta na której muzyk spoglądając wstecz, uświadamia sobie i słuchaczom -w jakim punkcie znalazł się dziś i co się do tego przyczyniło.
''Seeds From The Underground'' to bezwzględnie jedna z najciekawszych dotychczasowych płyt tego roku, a koncert jaki odbędzie się w ostatni dzień października ma wszelkie predyspozycje ku temu by stać się jednym z największych wydarzeń jazzowych roku w Poznaniu.
Podobno kiedy dni stają się coraz krótsze a wieczory nadchodzą szybciej -jazz smakuje lepiej. ''Blue Note'' przygotował w takim razie na ten okres niezwykle wykwintne menu.
___________________________________________________________________
PRIVATE COLLECTION
Sven BERGMANN Quartett: Seasons /CD 2011 (2010), Wunderbar/
Newborn; Simoom; Spy Girls; Quiet Moon; Cro-Magnon; Ant Race; Seasons (Winter Lake; Autumn Shore; Summer Brook; Spring Fount); Homeward
Fonograficzny debiut związanego dotychczas z Acoustical Mind Records Svena Bergmanna pod flagą wytwórni Wunderbar Records przynosi 11 autorskich kompozycji Pianisty opracowanych na kwartet jazzowy. Na ''Seasons'' usłyszeć możemy trębacza Toma Arthursa znanego z doskonałej płyty nagranej w średniowiecznym kościele londyńskim (St Giles Barbican, Cripplegate) wraz z Richardem Fairhurstem ''Postcards From Pushkin'' (2011). Pianiście i trębaczowi towarzyszy wyśmienita sekcja: Stefan Werni (kontrabas) i Bill Elgart (perkusja).
Oczywistym jest iż niejednokrotnie porównywany do legendarnego Kenny'ego Wheelera Arthurs wraz z Bergmanem tworzący solowy trzon kwartetu, plasują się na pierwszym planie tego projektu. Trudno jednak wyobrazić sobie takie choćby utwory jak nasycony improwizacjami temat ''Spy Girls'', czy rytmiczny bebopowy ''Ant Race'' pozbawione transowych dźwięków kontrabasu S.Werni, czy impresjonistycznych popisów perkusyjnych B.Elgarta.
Nostalgiczna kompozycja ''Quiet Moon'' tworzy nastrój zadumy i nostalgii. Sven Bergmann gra subtelnie i delikatnie, perkusja Elgarta delikatnie szemrze w tle a Arthurs ''maluje'' przy pomocy flugelhornu jedną z najbardziej rozbudowanych improwizacyjnie solówek.
Niepokojący w klimacie jest natomiast ''Cro-Magnon''. Zmiany tempa i liczne zaskakujące synkopy, ''lawirujący'' kontrabas, akordowe uderzenia fortepianu i niespodziewane perkusyjne werble plasują to nagranie w stylistyce z pogranicza awangardy i free jazzu.
Piękną miniaturką jest zawarta w zbiorze 3 i pół minutowa muzyczna opowieść o ,,Zimowym jeziorze'' (''Winter Lake'') doskonale relaksująca i wyciszająca. Utwór ten rozpoczyna tytułową 22-minutową suitę ''Seasons'', którą wypełniają jazzowe oblicza czterech wodnych pór roku. Kolejnymi częściami są: dynamiczne ''Jesienne wybrzeże'' (''Autumn Shore''), kojący ''Letni potok'' (''Summer Brook'') i pełne witalności ''Wiosenne źródło'' (''Spring Fount'').
Płytę kończy blisko 8-minutowa senna kompozycja ''Homeward'' stanowiąca doskonałą kodę całego albumu.
Kwartet Svena Bergmanna to zespół dwupokoleniowy. O ile leader, trębacz i basista to muzycy zaliczani do młodego i średniego pokolenia jazzmanów, to zasiadający za perkusją 70-letni Bill Elgart jest weteranem sceny jazzowej legitymującym się potężnym dorobkiem i współpracą z największymi muzykami sceny improwizowanej, jak choćby Gary Peacock, Kenny Wheeler, Tomasz Stańko, Eddie Gomez czy Charlie Mariano.
Imponująca różnorodność, świeżość interakcji każdego z instrumentalistów i rzadko spotykana wirtuozeria sprawia iż ''Seasons'' to doskonała płyta brzmiąca wyśmienicie ...o każdej porze roku. Album ukazuje także w jak wyśmienity sposób jazz zaciera wszelkie granice, również pokoleniowe.
Płytę nagrano w ciągu dwóch dni (30.09. i 01.10.2010) a ukazała się 3 października 2011 nakładem Wunderbar Records pod numerem katalogowym WJ 001.
skład:
Sven Bergmann - fortepian
Tom Arthurs - trąbka, flugelhorn
Stefan Werni - kontrabas
Bill Elgart - perkusja
NOWOŚĆ !
Sven BERGMANN & Oliver BARTKOWSKI : On A Movie Trip /2012, Wunderbar/
The John Dunbar Theme from Dance with the wolves; Bullitt; Sleepless in Seattle Medley;Live and let die; Mission: Impossible; Loin de Paname from Paris, Paris; Night piece from Taxi Driver; The taking of Pelham 123; Halloween; Happy Birthday, Nicholas from The Game; Westworld; Winnetou
To już druga płyta pianisty Svena Bergmanna nagrana dla wytwórni Olivera Bartkowskiego Wunderbar (pierwszą był album ''Seasons'', 2011). Tym razem pianista wziął na warsztat słynne tematy filmowe, przyprawiając je swą jazzującą inwencją improwizatorską. Jako współtwórca albumu figuruje sam O.Bartkowski odpowiedzialny na płycie za perkusjonalia i efekty dźwiękowe, oraz będący pomysłodawcą i współtwórcą projektu. Gościnnie na płycie w jednym utworze zagrał wyśmienity gitarzysta Burkhard ''Buck'' Wolters (''Bullit'') a Daniela Rothenburg zaśpiewała piosenkę Paula McCartneya ''Live and let die'' z filmu o przygodach Jamesa Bonda.
Podtytuł albumu brzmi: ''A Piano Film Score Journey'' i jest to w zasadzie najkrótszy opis tej płyty.
Od przepięknego tematu z filmu ''Tańczący z wilkami'', poprzez swingującą interpretację ''Live and let die'', dynamiczny i pełen efektów elektronicznych temat z filmu ''Mission: Impossible'', swawolną melodię z filmu ''Paryż, Paryż'' i niepokojące w swym klimacie tematy ''The taking of Pelham'' czy ''Halloween'' a na ponownie pięknej o kojącej melodii z ''Winnetou'' zakończywszy.
Piękną i subtelną ścieżką dźwięków swego fortepianu Sven Bergmann przeprowadza nas przez tematy filmowe, odkrywając ich nową jakość. Szata dźwiękowa fortepianu Bergmanna brzmi minimalistycznie, jednak charakteryzuje się niezwykłą głębią i emanuje ogromnymi emocjami. Sven Bergmann ukazuje nieco inne oblicze wielu od lat znanych i kojarzących się z obrazami filmowymi utworów. W swych interpretacjach pozbawia je pompatyczności charakterystycznej dla muzyki filmowej, za to ozdabia wykwintnymi partiami akcentując subtelne piękno takich tematów jak choćby ''Tańczący z wilkami'' czy ''Winnetou''.
Kolaże dźwiękowe O.Bartkowskiego tworzone podczas utworów są subtelne i w najmniejszym stopniu nie nachalne. Jakże wspaniale wprowadzają nas dźwięki deszczu i podjeżdżającej taksówki na początku ''Night piece from Taxi Driver'' do pięknie zinterpretowanego tematu z ''Taksówkarza'', czy głosy Indian przewijające się w temacie z filmu ''Winnetou'' nadające dramaturgii utworowi.
Doskonała płyta łącząca gusta miłośników muzyki filmowej z hołdującym subtelnym jazzowym dźwiękom fortepianu melomanów.
skład:
Sven Bergmann - fortepian
Oliver Bartkowski - instr.perkusyjne, efekty dźwiękowe
Rudy Kronenberger - efekty dźwiękowe, programowanie
oraz:
Daniela Rothenburg - wokal
Burkhard ''Buck'' Walters - gitara
opis innej płyty wytwórni Wunderbar z 2012 roku:
ponadto ukazały się:
tekst, fot. i skany: R.R.