[more]
W związku z nadchodzącą jesienią, coraz rzadziej odbywać się będą koncerty na otwartej przestrzeni. Koniec okresu wakacyjnego wiąże się z coraz mniejszą ilością wydarzeń muzycznych organizowanych ''open air'', a więc koncertów odbywających się na świeżym powietrzu. Kiedy dni stają się coraz krótsze a wieczory nadchodzą szybciej, świeży oddech łapią kluby i sale koncertowe. Niezwykle ciekawie zapowiada się tegoroczny jesienny sezon koncertowy Poznańskiego Klubu ''Blue Note'' rozpoczęty koncertem formacji Henryka Miśkiewicza Full Drive promującej swą nową, trzecią płytę jaka ukazać się ma w październiku.
Udało się jednak Artystom przedpremierowo przywieźć na dwa wielkopolskie koncerty (oprócz Poznania, zespół wystapił również następnego dnia w Ostrowie Wielkopolskim) kilkadziesiąt ''jeszcze ciepłych'' egzemplarzy płyty ''Full Drive 3'' (2012) na kilkanaście dni przed oficjalną premierą handlową. Poznańscy miłośnicy jazzu byli więc pierwszymi jacy mieli możliwość zapoznać się z nowym materiałem formacji, zarówno podczas koncertu jak i w domowym zaciszu z zakupionej na bogato wyposażonym stoisku płyty kupionej podczas koncertu.
Twórca i pomysłodawca Full Drive -Henryk Miśkiewicz to jeden z najlepszych polskich saksofonistów altowych, zdobywca dwóch Fryderyków i niezliczonej ilości nominacji do tej prestizowej nagrody. Oprócz wieloletniej współpracy z najwybitniejszymi postaciami polskiego jazzu, w swej biografii odnotowane ma również wspólne koncerty z takimi gwiazdami jak Joe Lovano, Paul Kuhn czy Pat Metheny.
Tworząc projekt Full Drive, Henryk Miśkiewicz zaprosił do współpracy czołowych muzyków poslkiej sceny jazzowej.
Na gitarze w jazzowo -funkujacej formacji Miśkiewicza gra Marek Napiórkowski, którego słuchamy już od wielu lat na najróżniejszych płytach nagranych w towarzystwie najznakomitszych artystów, że wymienię choćby: Pata Metheny, Richarda Bonę, Annę Marię Jopek, Tomasza Stańko, Ewę Bem, Wojciecha Karolaka czy Krzysztofa Ścierańskiego. Jego nazwisko pojawiło się jak dotąd na ponad 100 różnych albumach, a krążek wydany pod koniec 2011 roku, zatytułowany: ''KonKubiNap'' okazał się jedną z najlepszych jazzowo-rockowych płyt roku (poprzednie albumy to: ''Nap'', 2005 i ''Wolno'', 2007). Napiórkowski czterokrotnie już był nominowany do prestiżowej Nagrody Muzycznej Fryderyk. W roku 2011 brał też udział w nagraniu albumu: ''Looking For Balance'' Krzysztofa Herdzina z udziałem m.in. Piotra Barona i Gregoire Maret, także nominowanej do Fryderyka w kategorii: Najlepsza Płyta Jazzowa 2011. Gitarę Napiórkowskiego mogliśmy usłyszeć również na płycie jaka została laureatką Fryderyka 2011 w kategorii: Jazzowy Fonograficzny Debiut Roku -Robert Kubiszyn: ''Before Sunrise'' (2010). W roku bieżącym jak dotąd poza koncertami projektów KonKupiNap i Full Drive, kilkakrotnie prowadził mistrzowskie warsztaty gitarowe (m.in. podczas tegorocznego festiwalu: ''Ogólnopolskie Dni Artystyczne z Gitarą'' w Mosinie). Oprócz fantazyjnej gry na gitarze w Full Drive, jest też kompozytorem części repertuaru zespołu.
Na gitarze basowej w Full Drive gra kompozytor, aranżer i producent muzyczny -Robert Kubiszyn, którego dyskografia obejmuje około siedemdziesięciu płyt nagranych wraz z takimi artystami jak m.in.: Pat Metheny, Janusz Grzywacz, Ewa Bem, Maryla Rodowicz, Wojciech Gąssowski czy Irena Santor. Jest stałym współpracownikiem m.in.Grzegorza Turnaua, Anny Marii Jopek, Marka Napiórkowskiego i Krzysztofa Herdzina. Jego wkład w ostateczny kształt dwóch ostatnich płyt Herdzina: ''Capacity'' (2011), oraz: ''Looking For Balance'' (2011) jest nieoceniony.
W roku 2010 ukazał się jego pierwszy solowy album: "Before Sunrise" nagrany wraz z m.in. Gregoire Maret i Mino Cinelu. Ta właśnie płyta nagrodzona została Fryderykiem w kategorii: Jazzowy Fonograficzny Debiut Roku. W kwietniu podczas ''Ogólnopolskich Dni Artystycznych z Gitarą'' w Mosinie prowadził warsztaty gitarowe, a w Poznaniu ostatnio pojawił się podczas koncertu ''TurBiKon'' 20 sierpnia.
Za perkusją nowego wcielenia Full Drive zasiada wieloletni drummer Tomasz Stańko Quartet, aktualnie związany z Triem Marcina Wasilewskiego (dawniej Simple Acoustic Trio) -Michał Miśkiewicz, znany również z formacji Jana Ptaszyna Wróblewskiego, Wojciecha Karolaka czy nieodżałowanego Tomasza Szukalskiego. Michał Miśkiewicz zastąpił w szeregach Full Drive dotychczasowego perkusistę zespołu -Krzysztofa Dziedzica.
Specjalnym gościem Henryka Miśkiewicza zarówno na nowej płycie jak i podczas dwóch wielkopolskich koncertów Full Drive był amerykański trębacz Michael ''Patches'' Stewart mogący jak dotąd poszczycić się kilkoma autorskimi płytami gorąco przyjętymi przez światowych krytyków jazzowych, jak i kilkunastoletnią (!) współpracą z Marcusem Millerem. Znamy go także z nagrań Pati LaBelle oraz z zespołów Whitney Houston, Quincy Jonesa, George Duke'a, Ala Jarreau i formacji Earth, Wind and Fire.
Podczas koncertu poza nowymi kompozycjami z dostępnej przedpremierowo w sprzedaży podczas koncertu płyty, usłyszeliśmy m.in. kompozycje Joe Zawinula, Freddie Hubbarda, Eddie Harrisa (''Play With Myself''), czy utwór napisany przez Marcusa Millera ''Don't You Know''.
Jeszcze w kwartecie Miśkiewicz zagrał ''Play With Myself'', po czym Full Drive przeszli do nowego materiału jaki przygotowany został z myślą o koncercie promującym nowy album, zapraszając po kolejnym utworze (''In A Silent Way'') na scenę Michaela ''Patches'' Stewarta. Trębacz od niedawna mieszkający w Warszawie urzekał swą grą zarówno podczas sentymentalnych ballad jazzowych jak i nasyconych energicznymi solówkami, dynamicznymi utworami w rodzaju ''Shibuya Drive'' (kompozycja basisty składu -R.Kubiszyna). Stewart często korzystał z tłumika, uzyskując doskonałe brzmienie zarówno podczas partii chorusowych jak i rozbudowanych solówek. Podczas koncertu każdy z instrumentalistów miał okazję zabłysnąć niezwykłą wirtuozerią podczas improwizowanych partii i mimo iż głównymi postaciami na scenie zdawali się być Miśkiewicz i Stewart, zarówno genialny Marek Napiórkowski jak i sekcja rytmiczna nie pozwalali nawet na chwilę o sobie zapomnieć.
Najnowsza odsłona Full Drive okazała się podczas poznańskiego koncertu doprawdy wyśmienitym projektem, który najprawdopodobniej wywoła w tym roku jeszcze mnóstwo emocji i zachwytów pośród miłośników muzyki improwizowanej.
Henryk MIśkiewicz ''Full Drive 3'' feat.Michael ''Patches'' Stewart, Poznań -''Blue Note'', 14.09.2012
skład:
Henryk Miśkiewicz - saksofon
Michael „Patches” Stewart - trąbka
Marek Napiórkowski - gitara
Robert Kubiszyn – gitara basowa
Michał Miśkiewicz - perkusja
W kolejnym wpisie napiszę więcej o rozpoczętym sezonie koncertowym w ''Blue Note''.
PRIVATE COLLECTION
__________________________________________________
ONEIRA: Tale Yad /CD 2011, Helico Music/
Ferdows Dami; Apopse Ta Mesanytha; One Se Tend; Sorciere; Rah; La Bourdique; Hassan -Chabi Majnoun; 21; Filoi Mou Sa Tha Vriskeste; Negar; Mou'pe Mia Magissa; Sanama; Brumes; To Fileman; Dins Leis Auras + Deep Blue
Kevin Seddiki gra na gitarze od siódmego roku życia. Jest starannie wykształconym instrumentalistą, mającym za sobą studia w Clermont Ferrand i Konserwatorium Muzycznym w Strassburgu, gdzie jego nauczycielem był sam mistrz gitary: Pablo Marquez. Jego niezwykła wszechstronność sprawia iż z powodzeniem sięga zarówno po kompozycje klasyczne (W.A.Mozart), jak i jazz (M.Davis) oraz utwory rockowe (Sting). Już w wieku 17 lat spotkał na swej artystycznej drodze Ala Di Meolę podczas festiwalu jazzowego w Tabarce, a wkrótce też bandeonistę Dino Saluzziego, z którymi współpracuje do dziś. Od lat zaangażowany jest też w projekty tworzone przez Djamchilda, Keyvana i Bijana Chemirani, dzięki którym zafascynowało go brzmienie irańskiego instrumentu: zarb, po który sięga od czasu do czasu na scenie. Jest też stałym współpracownikiem Glenna Veleza i Lori Cotlera. Polskim miłośnikom muzyki znany jest dzięki wspólnym koncertom z Alem Di Meola (m.in. w Poznaniu 13.03.2012), kiedy to kulminacją improwizowanych dialogów na dwie gitary podczas koncertów było sięgnięcie po repertuar z legendarnej płyty: ''Friday Night In San Francisco'' (1981). Bardzo duży wkład miał też Seddiki w nagranie płyty Di Meoli: ''Pursuit of Radical Rhapsody'' (2011), na której pośród 15 nagrań wypełniających krążek znajdziemy poza kompozycjami Ala Di Meoli również ponadczasowy amerykański standard: ''Over The Rainbow'', oraz beatlesowskie: ''Strawberry Fields''. 
Fascynacja Kevina Seddiki brzmieniami egzotycznych instrumentów sprawiła, iż jego autorskie projekty muzyczne nasycone są klimatami orientu oraz folklorem Indii, Armenii, Iranu czy Madagaskaru. Tak jest też na płycie firmowanej przez Kevina Seddiki ''Il Sentiero'' (2012), promowanej koncertami w trio wraz z Daniele Di Bonventura (bandeon) i wspomnianym wcześniej Bijanem Chemirani (perkusja). Seddiki wraz z Chemiriani jest też współtwórcą formacji Oneira, której płyta: ''Tale Yad'' (2011) obok albumu Titi Robina ''Les Rives / Riverbanks'' (2011) okazała się jedną z najciekawszych pozycji fonograficznych nurtu world music ostatnich lat.
Oneira (z greckiego: Kraina Marzeń) to międzynarodowa formacja prowadzona przez perkusistę i perkusjonalistę Bijana Chemirani, której muzyka jest skrzyżowaniem rozmaitych kultur. Zarówno lira korbowa Pierlo Bertolino, flet Harrisa Lambrakisa, wokalizy Maryam Chemirani i Greczynki Marii Simoglou jak i gitara Kevina Seddiki tworzą w nagraniach na płycie niezwykłą harmonię zabarwioną wirtuozerskimi akordami jazzowymi.
Lira korbowa Bertolino, której dźwiękami rozpoczyna się cały album nawiązuje swoim brzmieniem na ''Tale Yad'' (z perskiego: Pamiętnik Gwiazd) do celtyckich tradycji muzycznych.
Po chwili do liry dołączają dźwięki fletu, które z kolei będąc niezwykle ważnym elementem muzyki Oneiry powodują jednoznaczne skojarzenia z muzyką Bliskiego Wschodu. Ogromne znaczenie ma egzotyczny kobiecy wokal, który potrafi poruszyć do głębi zarówno żałośnie zawodząc (''Ferdows Dami'', ''Apopse Ta Mesanyhta'', ''Sorciere'') jak i w wielogłosowych harmoniach dodać niezwykłej dramaturgii i dynamiki niektórym utworom jakie składają się na pasjonującą całość albumu (''On Se Tend'').
Do muzyki celtyckiej nawiązuje pieśń ''Rah'' oparta na wokalnych wielogłosach i dźwiękach liry.
Z kolei transowy ''21'' ukazuje niezwykłe możliwości B.Chemiriani doskonale tworzącego hipnotyczny klimat przy użyciu szerokiej gamy instrumentów perkusyjnych.
W równie wciągającym bez reszty nastroju utrzymana jest kompozycja ''Filoi Mou Sa Tha Vriskeste'' zaaranżowana z dużym uwypukleniem roli basu i gitary K.Seddiki oraz ozdobiona głębokim ciekawie przetworzonym intrygującym głosem męskim i dwugłosem śpiewających główną partię wokalną kobiet. Pieśń ta jest rodzajem szamańskiego misterium, w którego finale dochodzi do kulminacji w postaci chaosu dźwiękowego.
''Tale Yad'' to także kilka niezwykle intrygujących minatur muzycznych jak choćby zagrana na gitarze (sitarze?) introdukcja do utworu ''Moupe Mia Magissa'' (''Negar'') czy dodana jako bonus 90-sekundowa impresja ''Deep Blue''.
Zarówno nagrania zespołu Oneira jak i solowe utwory K.Seddiki znalazły się na płycie kompilacyjnej ''Molpe Music'' pośród najciekawszych dokonań muzyki etnicznej takich artystów jak: Titi Robin, Gul Hacer Toruk, Stelios Petrakis i Elektrik GEM.
Doskonała porcja wyśmienitej muzyki odwołującej się do tradycji orientu oraz pełna doskonale wplecionych w ramy przystępnych kompozycji zapożyczeń z bliskowschodniego folkloru.
Podobnie jak monumentalna trylogia Titi Robina ''Les Rives / Riverbanks'' (2011), propozycja fonograficzna wielonarodowościowej formacji Oneira jest niezwykle ekscytującą i wciągającą muzyczną podróżą po wielu odległych zakątkach świata.
Płyta swą premierę na półkach sklepowych miała 27 stycznia 2012.
przeczytaj także o płytach:
__________________________________________________
Samurai Spirit /2CD's 2011, Rufus/
CD1: Clarion Fracture Zone: Animus Part 1; Clarion Fracture Zone: Animus Part 2; McGann: Eulogy For A Friend; Julian Curwin: John Doe; Manins: The Jocelyn Jive; Bob Bertles Quintet: Lapis Lazuli; Keuzer McGuiness Quintet: Apple S; Snap: The Mermaid; 3of Millions: Glaciation; Roil: A Jade; My Goodness, McGuiness!: Angel & Rickie-Lee; Paul McNamara: Conversations; The Field: News From Home;
CD2: Ten Part Invention: Isospin; Alder: Good Grief; Wanderlust: M.D.D.; The Catholics: Esprit de L'Escalier; The World According To James: No Job Too Small; Trio Apoplectic: Texas/Sofia; Tim Stevens Trio: The Armstrong Chair; Ausper Spence Trio: Caught In Light; McGann: D.Day; Andrew Robson Trio: Chorale; Margie Evans: Just A Closer Walk With Thee; Tim Rollinson Trio: After
Dwupłytowa kompilacja ''Samurai Spirit'' zawiera 25 utworów pochodzących z katalogu australijskiej wytwórni Rufus. Przegląd zawartych na płytach nagrań pochodzących z lat 1994 - 2011 jest doskonałą wizytówką niezwykle interesującej i dynamicznej australijskiej sceny jazzowej ostatnich lat. Znajdziemy tu zarówno nagrania muzyków młodego, średniego i starszego pokolenia, których łączy niezwykle wysoki poziom warsztatowy jak i bardzo silna pozycja w rozlicznych notowaniach muzyki improwizowanej na Antypodach. Łączy ich też szlachetny cel, dla którego ofiarowali oni swe nagrania dla potrzeb tej szczególnej kompilacji. Otóż, zyski ze sprzedaży albumu wytwórnia Rufus przekazuje na konto Japońskiego Czerwonego Krzyża wspomagając fundusz pomocy ofiarom katastrofy spowodowanej trzęsieniem ziemi i tsunami w Tohoku (Japonia) jakie miały miejsce w marcu 2011 roku.
Każdy z zawartych na albumie utworów jest swego rodzaju wizytówką danego wykonawcy, a zarazem okazją do zainteresowania się całą płytą, z której nagranie zostało wybrane.
Pośród nagrań znajdziemy m.in.dwuczęściową kompozycję Tony'ego Gormana ''Animus'' pochodzącą z płyty formacji Clarion Fracture Zone ''Canticle'' utrzymaną w post-bopowym klimacie, nagrania cenionych saksofonistów Berniego McGanna i Sandy'ego Evansa (Australijski Muzyk Jazzowy 2003), utwór trębacza Warwicka Aldera znanego z współpracy z McGannem i Kwintetem Craiga Scotta: ''Good Grief'', jazzowe tria: Tima Stevensa, Alistera Spence, Andrew Robsona, gitarzysty Tima Rollinsona iApoplectic, ale także elementy bluesa, soulu i muzyki gospel jakie dostrzec możemy w nagraniu wokalistki pochodzącej z Los Angeles -Margie Evans.
Z repertuaru australijskiego nestora saksofonu altowego Berna McGanna wybrano dwa nagrania: ''Eulogy For A Friend'' z płyty ''Playground'' oraz ''D.Day'' z albumu ''Double Dutch?''. McGann swą karierę muzyka jazzowego rozpoczął w latach 50-tych ub.wieku na fali energetycznego jazzu nowoczesnego, która ogarnęła Antypody w latach 50-tych i wczesnych 60-tych. Urodzony w Sydney artysta na przełomie lat 60-tych i 70-tych bardzo aktywnie udzielał się też jako muzyk sesyjny nagrywając płyty wraz z artystami rockowymi i pop music, spośród których największą światową sławą cieszył się zespół Southern Comfort jakiego McGann był pełnoprawnym członkiem. W latach 80-tych nagrywał i występował wspólnie m.in. z Freddiem Hubbardem, Lesterem Bowie, Davem Liebmanem i Sonnym Stittem, a jego trio w 1997 roku jako pierwsza australijska grupa jazzowa, zaproszone zostało na Chicago Jazz Festival. McGann do dnia dzisiejszego prowadzi własne Trio i Kwartet, współpracując w stabilnych składach, których trzon stanowi sekcja rytmiczna: Lloyd Swanton (kontrabas) i John Pochee (perkusja), oraz trębacz jazzowy Warwick Adler. Po ukazaniu się niniejszej kompilacji, saksofonista po raz kolejny udowodnił swą klasę publikując dwupłytowe wydawnictwo ''Wending'' (2012).
Wśród nagrań firmowanych przez kwintety, szczególną uwagę zwraca kompozycja Boba Bertlesa ''Lapis Lazuli'' mistrzowsko wykonana przez jego własny skład posiadająca wszelkie cechy jazzowego standardu, jakim stać się może z upływem lat.
Zasłuchując się w muzykę improwizowaną z USA i Europy, warto sięgnąć po płyty z australijskim jazzem, gdyż dzieje się tam bardzo wiele, a kontynent ten pozostaje dla wielu polskich miłośników muzyki jazzowej nieznany. Przegląd najważniejszych postaci dzisiejszej muzyki improwizowanej z Krainy Kangurów proponuję rozpocząć od dwupłytowego wydawnictwa ''Samurai Spirit''.
opisy innych płyt wydanych przez Rufus:
__________________________________________________
tekst, fot. i skany: R.R.