[more]
''Polska Akademia Gitary'' to zdecydowanie jeden z najdłuższych i najbardziej urozmaiconych festiwali w kraju. W tym roku koncerty, warsztaty muzyczne, happeningi i projekcje filmowe odbywają się w różnych miastach Wielkopolski w dniach 17 sierpnia - 2 września. Oprócz kameralnych koncertów w ramach ''Polish Guitar Academy'' mają miejsce również większe imprezy odbywające się na świeżym powietrzu. W ubiegłym roku wielkim wydarzeniem Festiwalu okazały się koncerty ''Psychedelic Music Of Jimi Hendrix'' zespołu Jarka Śmietany w Gnieźnie i Poznaniu przedzielone Happeningiem Gitarowym na Poznańskim Starym Rynku (27/28.08.2011).
W tym roku happening poprowadził Robert Horna z pomocą Marka Raduli i Krzysztofa Ścierańskiego a tego samego dnia wieczorem na scenie Dziedzińca Masztalarni Poznańskiego Zamku odbył się koncert formacji K.Ścierańskiego -The Colors.
W skład zespołu oprócz jednego z najwybitniejszych basistów Europy wchodzą: Marek Raduli (gitara), Bernard Maseli (wibrafon -kat) i perkusista Przemek Kuczyński.
Koncert Artyści rozpoczęli tak jak rozpoczyna się płyta zespołu wydana przed dwoma laty (''The Colors'', 2010) -utworem ''Nostalgia'' opartym na delikatnym, mantrycznym riffie gitarowym. Po nim zabrzmiały ze sceny ''Message From Spain'' i utwór dedykowany Kubie Florkowi: ,,Żegnaj Kuba'', będący swego rodzaju wytchnieniem i zarazem najspokojniejszym fragmentem całego koncertu. Doskonałym pomysłem okazało się połączenie trzech utworów w rodzaj jednej suity, zapowiedzianej przez prowadzącego koncert Krzysztofa Ścierańskiego jako ''trylogia''. To ''Pustynna burza'', ''Bułgarski blues'' i ''Piasek pustyni''. Pierwszy z tematów znany jest także z koncertowych wykonań zespołu Laboratorium SL, co nie powinno dziwić gdyż w składzie reaktywowanej ''Laborki'' gra obecnie 1/2 The Colors: Raduli i Ścierański. Ta nasycona klimatami orientu kompozycja będąca jedną z ''perełek'' płyty The Colors okazała się także prawdziwą ozdobą ''zamkowego koncertu''. Długa rozimprowizowana ''trylogia'' wypełniła znaczną część koncertu urzekając solówkami każdego z wybitnych muzyków okupujących scenę. Korzystający z syntezatora gitarowego i rozlicznych przystawek Marek Raduli, uraczył nas na szczęście również naturalnie brzmiącymi dźwiękami gitary elektrycznej ''wycinając'' doskonałe i porywające rockowe solówki. Bardzo widowiskową postacią na scenie okazał się Bernard Maseli, bardzo żywiołowo wygrywający swe solowe partie na elektronicznym wibrafonie (kat) brzmiącym dzięki zastosowaniu elektroniki niczym instrumenty klawiszowe. Po raz pierwszy miałem okazję usłyszeć na żywo Przemka Kuczyńskiego, który stanowi doskonałe uzupełnienie składu zespołu mogącego uchodzić ze względu na markę każdego z jej instrumentalistów za: Supergrupę. Niewątpliwym leaderem The Colors jest oczywiście Krzysztof Ścierański ukazujący w utworach zespołu moc i potęgę instrumentu jakim jest gitara basowa. To w rękach Ścierańskiego nie tylko instrument rytmiczny, ale także doskonale brzmiący instrument akordowy, prowadzący i przede wszystkim: solowy. Artysta doskonale potrafi uwypuklić każdy dźwięk poprzez wyjątkową artykulację i własny gitarowy temperament. Ścierański to wyjątkowa marka na polskiej scenie już od 35 lat, a najnowszym własnym projektem muzycznym jakim jest właśnie kwartet The Colors po raz kolejny oczarował miłośników zarówno jazzu jak i muzyki rockowej.
Publiczność poznańskiego koncertu wydawała się być również wniebowzięta gdy na koniec występu zabrzmiały dźwięki ''Afrykańskiego bluesa'' i kompozycji Wayne'a Shortera: ''Footprints''. Oczywiście nie obyło się bez bisu, podczas którego części mieliśmy okazję wysłuchać swobodnych improwizacji leadera, do którego dopiero po dobrych kilku minutach dołączyli koledzy.
Niezwykle udany koncert, doskonale łączący z sobą estetykę muzyki jazzowej i rockowej z klimatami nasyconej melodyką muzyki instrumentalnej.
Polish Guitar Academy 2012: The Colors, Poznań -Zamek 27.08.2012
skład:
Marek Raduli - gitara
Bernard Maseli - wibrafon
Krzysztof Ścierański - gitara basowa
Przemek Kuczyński - perkusja
opis płyty The Colors:
CZYTAJ RÓWNIEŻ RELACJE Z KONCERTÓW ''Polish Guitar Academy 2011'':
___________________________________________________________________
PRIVATE COLLECTION
Alexander HAWKINS Ensemble: All There, Ever Out /CD 2011 (2010), Babel Label/
Olugho (Double Trio); Tatum Totem III; Owl (Friendly) / A Star Explodes 10.000 Years Ago, Seen By Chinese Astronomers; AW/LJ (Differently); Ahab; (Untitled Free Improvisation); Marta; Elmoic; So Very, Know
Kolejna wyśmienita płyta w katalogu londyńskiej wytwórni Babel Label prowadzonej od 1994 roku przez Olivera Weindlinga.
Alexander Hawkins to niezwykle błyskotliwy pianista młodego pokolenia na brytyjskiej scenie jazzowej. Jest również jednym z najbardziej błyskotliwych wirtuozów organów Hammonda ostatniej dekady, na których gra w doskonałym trio Decoy. Jest stałym współpracownikiem Evana Parkera grywając z nim w jego triach i kwartetach. Doskonale czuje się zarówno w klimatach free jazzowych, elektrycznym jazzie jak i muzyce klasycznej. W swej grze i zamyśle kompozycyjnym Hawkins niejednokrotnie odwołuje się do wielkich mistrzów jakimi na zawsze pozostaną Thelonious Monk, Art Tatum i Anthony Braxton oraz stylistyki free jazzowej łączonej z elementami bebopu.
Wraz ze swoim własnym sekstetem doczekał się w 2011 roku drugiej już płyty, zatytułowanej: ''All There, Ever Out'', na której gra zarówno na fortepianie jak Hammondach. To album bezkompromisowy, pełen niespodzianek, eksperymentów i spontanicznych motywów łączący estetykę współczesnej muzyki klasycznej z jazzowymi improwizacjami a nawet elementami funky. Szerokie instrumentarium składu z zastosowaniem organów, fortepianu, wiolonczeli i gitary daje wiele możliwości brzmieniowych i pole do popisu w zakresie ciekawych rozwiązań interpretacyjnych. Alexander Hawkins w pełni potrafi wykorzystać możliwości sekstetu zarówno w zakresie partii melodycznych jak i dźwięków improwizowanych (jak choćby polifoniczne ''Owl (Friendly)'').
Jako wirtuoz Hammondów Hawkins potrafi doskonale nawiązać dialog z gitarą, czego wyrazem niech będzie ''AW/LJ (Diferently)'' gdzie instrumenty doskonale z sobą współpracują.
Swego rodzaju muzyczną prowokacją jest improwizowany fragment płyty (''(Untitled Free Improvisation)'') oparty na punktualistycznych impresjach będących dowodem niezwykłej wyobraźni muzycznej instrumentalistów.
Prawdziwie relaksującym utworem jest napisana przez gitarzystę składu Otto Fishera ''Marta'' oparta na prostej melodii i bogato wyposażona w dźwięki perkusji i perkusjonaliów wyśmienitego Javiera Carmony.
Doskonałym popisem wirtuozerii leadera jest ''Elmoic'' ozdobiony ponadto tonalnymi akordami marimby Orphy Robinsona, a na koniec albumu obcujemy z estetyką niemal kosmiczną w nagraniu z gościnnym udziałem organisty Kita Downesa: ''So Very Know''.
NIeprzewidywalna, zaskakująca i wyposażona w niezwykłą dramaturgię płyta.
skład:
Alexander Hawkins - instr.klawiszowe
Hannah Marshall - wiolonczela
Otto Fisher - gitara
Orphy Robinson - marimba
Dominic Lash - kontrabas
Javier Carmona - instr.perkusyjne
oraz:
Kit Downes - organy
opisy innych płyt wytwórni Babel Label:
_________________________________________
Titi ROBIN: Les Rives / Riverbanks /3CD's 2011, Naive/
CD1: Laal Asmaan -Les Rives Indiennes: Mehkti gulaab si zingadi man; Musafir ki kismat; Hindi lovari; Farq hai kya; Tumhara chand sa chehra; Malika -e- sehra; Dabaa hua dard; Us dost ki taalash mein; Sandhya; Kabootar; Madhubala
CD2: Likaat -Les Rives Marocaines: Laawda ila lwatan; Asbrrk; Rih ljanoub; Smakl guiti; Taziri; Sahara; Lhamd lakhdar; Tlm chml; Amkssa; Titrit orsngh; Latghib; Aziza wa yanis
CD3: Gul Yapraklari -Les Rives Turques: Seher vakti; Memed ve seyrane; Fanmaz -rumba turkmen; Can nuru; Gelibolu'ya dönüs; At, yilan ve bülbül (bahar); O gül yüzün; Florika'nin Istanbul ruyasi; Lorin; Lâl; Kalktik horasan'dan sokun eyledik; Akdeniz roman; Farimaz -uzun hava; bonus track: O gül yüzün -instrumental version
Trzypłytowy album ''Les Rives / River Banks'' to potężne przedsięwzięcie francuskiego gitarzysty Titi Robina, który podróżując po świecie nagrał w trzech krajach: Maroko, Indiach i Turcji płyty z miejscowymi wirtuozami muzyki ludowej każdego z państw. Początkowo płyty te zostały nagrane z myślą o lokalnych rynkach każdego z krajów. Kiedy jednak paryska wytwórnia płytowa postanowiła szerzej promować te płyty, powstał pomysł trasy koncertowej, która łączy w sobie materiał wszystkich trzech płyt w jeden program oraz wydanie materiału w formie etnicznej trylogii. Jednym z koncertów promujących wydawnictwo był ekscytujący występ podczas ''Ethno Port Poznań Festiwal'' 9 sierpnia 2012 roku sześcioosobowego zespołu złożonego z artystów z Indii, Turcji, Maroka, Brazylii i Francji, którzy po raz 
pierwszy wystąpili w Polsce. Wówczas to Titi Robin tak mówił o swej muzyce:
''Nieważny jest kraj -ważni są ludzie, uczucia. Piękne są te momenty kiedy ktoś opowiada mi co czuje słuchając mojej muzyki i jak ważne są emocje jakich ona dostarcza. To muzyka i rytm są moim pierwszym językiem. Jestem muzykiem i w ten właśnie sposób się wypowiadam''.
Wszystkie trzy płyty wypełnione są kompozycjami zarówno sprzed ponad trzydziestu lat jak i zupełnie nowymi utworami, napisanymi specjalnie z myślą o tym wydawnictwie.
Dźwięki hinduskiego sitaru dominują na pierwszej płycie nagranej w Indiach. Występujący od trzydziestu lat na całym świecie T.Robin nie ukrywa swej fascynacji poezją Pólnocnych Indii, stąd uduchowione melodeklamacje i recytacje pojawiające w trakcie utworów. Niezwykle transowo brzmi rewelacyjny utwór ''Us dost ki taalash mein''.
Na marokańskiej płycie słyszymy z kolei mnóstwo dźwięków basowego ngoni wraz z rozlicznymi perkusjonaliami oraz gitarą i bouzuki, na których gra sam Titi Robin. W dźwiękach wszystkich hipnotyzujących kompozycji T.Robina pobrzmiewają również echa melodyki romskiej i arabskiej, którą Artysta zafascynowany jest od zawsze, ale także muzyki rockowej, kiedy to wraz z marokańskim wirtuozem ngoni, Gitarzysta prowadzi solówkowe dialogi. To z tej płyty zestawu pochodzi wybrany jako nagranie promujące wydawnictwo, utwór ''Sahara'' umieszczony też na składankowym albumie ''Ethno Port Poznań 2012'' (2012).
Na trzecim dysku dominują dźwięki bouzuki i klarnetu, a najpiękniejszym fragmentem zdaje się być utwór ''O gul yuzun'' umieszczony dodatkowo na zakończenie całej trylogii jako bonus w wersji instrumentalnej.
''Les Rives / Riverbanks'' to niezwykle ekscytująca i wciągająca muzyczna podróż do wielu odległych zakątków świata.
Tekst z okładki wydawnictwa:
''Brzegi rzek mają pamięć, każda kropla wody pozostawia ślad. Niczym zwierzę piłem wodę klęcząc na brzegach różnych rzek. Nauczyłem się pływać, czasami pod prąd, czasami pod wodą, czasami na małej kruchej łodzi, czasem w otoczeniu towarzyszy i przyjaciół i dzieci. Brzegi rzek i wiedza jaką od nich posiadłem to prezent jaki dało mi życie. Powrót do źródła, niech będzie uhonorowaniem ludzi, którzy nawadniają rzeki swym potem, łzami i krwią, swą miłością i marzeniami. Oni są moją rodziną, nad brzegiem rzeki, gdzie głębokie ich ślady nigdy nie znikną.
Północne Indie, Turcja i Maroko to trzy symboliczne źródła, zapisane kolejno w trzech odsłonach, na tych trzech płytach.
Titi Robin''
Płyty ukazały się 15 listopada 2011.
_____________________________________________
NOWOŚĆ !
McGANN: Wending /2CD's 2012 (2005,2012), Rufus/
CD1: The Breeze and I; Mex; Blues for Jackie; ACNR; Sweet and Lovely;
CD2: Fried Bananas; Wendy; Ashburner St; What Am I Here For?; One for Dex
Bern McGann to australijski nestor saksofonu altowego, który swą karierę muzyka jazzowego rozpoczął w latach 50-tych ub.wieku na fali energetycznego jazzu nowoczesnego, która ogarnęła Antypody w latach 50-tych i wczesnych 60-tych. Urodzony w Sydney artysta na przełomie lat 60-tych i 70-tych bardzo aktywnie udzielał się też jako muzyk sesyjny nagrywając płyty wraz z artystami rockowymi i pop music, spośród których największą światową sławą cieszył się zespół Southern Comfort jakiego McGann był pełnoprawnym członkiem. W latach 80-tych nagrywał i występował wspólnie m.in. z Freddiem Hubbardem, Lesterem Bowie, Davem Liebmanem i Sonnym Stittem, a jego trio w 1997 roku jako pierwsza australijska grupa jazzowa, zaproszone zostało na Chicago Jazz Festival.
Do dnia dzisiejszego prowadzi własne Trio i Kwartet, współpracując w stabilnych składach, których trzon stanowi sekcja rytmiczna: Lloyd Swanton (kontrabas) i John Pochee (perkusja), oraz trębacz jazzowy Warwick Adler.
Dwupłytowe wydawnictwo ''Wending'' zawiera nagrania z dwóch sesji odległych czasowo o 7 lat. Pierwsza z nich miała miejsce w Sydney w czerwcu 2005 roku. Wówczas z sekcją rytmiczną: Lloyd Swanton (kontrabas, który jest też producentem całego albumu) i John Pochee (perkusja) zarejestrowano cztery spośród dziesięciu nagrań umieszczonych w tym zestawie: ''Mex'', ''Blues for Jackie'', ''Fried Bananas'' i ''Ashburner St''. Pozostałe nagrania powstały w maju 2012 roku, a Swantona i Pochee zastąpili: Brendan Clarke (kontrabas) i Andrew Dickenson (perkusja). Jednak w przypadku wszystkich nagrań Bernowi McGannowi towarzyszy na trąbce doskonały Warwick Adler znany z współpracy z Craigiem Scottem i ostatniej jak dotąd płyty: ''Timeline'' (2012).
Na repertuar albumu złożyły się zarówno autorskie utwory McGanna, jak ''Mex'', ''ACNR'' czy ''One for Dex'', oraz kompozycje takich mistrzów jak Kenny Dorham (''Blues for Jackie''), Dexter Gordon (''Fried Bananas''), Paul Desmond (''Wendy'') i Duke Ellington (''What Am I Here For?'').
skład:
Bern McGann - saksofon
Warwick Alder - trąbka
Brendan Clarke - kontrabas
Andrew Dickeson - perkusja
oraz:
Llyod Swanton - kontrabas
John Pochee - perkusja
zdjęcia i skany: R.R.